امداد شبکه :خدمات پشتیبانی شبکه های کامپیوتری (IT)

دسته: بازیابی هارد

  • Trim چیست ؟ و چرا باید آنرا برای بازیابی اطلاعات SSD غیر فعال کنیم ؟

    ChatGPT said:

    🔹 TRIM چیست و چرا باید غیرفعال باشد؟

    TRIM یک فرمان در SSD است که به سیستم‌عامل اجازه می‌دهد تا بلاک‌های داده‌ای که دیگر استفاده نمی‌شوند را به SSD اطلاع دهد تا آن‌ها را پاک کند. این کار باعث افزایش سرعت و عمر SSD می‌شود اما برای بازیابی داده‌ها خطرناک است زیرا پس از اجرای TRIM، اطلاعات حذف‌شده دیگر قابل بازیابی نخواهند بود.

    🔹 در چه مرحله‌ای TRIM را غیرفعال کنیم؟

    اگر قصد بازیابی داده از یک SSD را دارید، باید قبل از شروع فرآیند بازیابی TRIM را غیرفعال کنید تا از حذف دائمی داده‌ها جلوگیری شود.

    ✅ بررسی وضعیت TRIM در لینوکس

    برای اینکه ببینید TRIM فعال است یا نه، این دستور را اجرا کنید:

    cat /sys/block/sdX/queue/discard_max_bytes

    (به‌جای sdX نام دیسک خود را قرار دهید، مثلاً sda یا nvme0n1.)

    • اگر مقدار 0 باشد، TRIM غیرفعال است.
    • اگر مقدار بزرگ‌تر از 0 باشد، TRIM فعال است و باید آن را غیرفعال کنید.

    🔹 روش‌های غیرفعال کردن TRIM

    1️⃣ غیرفعال کردن TRIM در لینوکس موقتاً (تا ری‌استارت بعدی)

     fstrim -d /mountpoint

    یا اگر دیسک شما /dev/sdX1 است:

    bashCopyEditsudo mount -o remount,nodiscard /dev/sdX1

    با این کار TRIM روی آن پارتیشن غیرفعال می‌شود.

    2️⃣ غیرفعال کردن دائمی TRIM در fstab

    اگر می‌خواهید TRIM همیشه غیرفعال باشد، در فایل /etc/fstab مقدار discard را حذف کنید.
    برای ویرایش:

    bashCopyEditsudo nano /etc/fstab

    خطی که به / یا هر پارتیشن SSD مربوط است را پیدا کنید، اگر discard در آن وجود دارد، آن را حذف کنید.

    قبل:

    iniCopyEditUUID=xxxx-xxxx / ext4 defaults,noatime,discard 0 1

    بعد از تغییر:

    iniCopyEditUUID=xxxx-xxxx / ext4 defaults,noatime 0 1

    سپس fstab را ری‌لود کنید:

    bashCopyEditsudo mount -o remount /

    🔹 آیا TRIM باعث حذف دائمی داده‌ها شده است؟

    1. اگر TRIM قبلاً اجرا شده باشد:

    به نظر می‌رسد که در دستورات یک سری اشکالات وجود دارد. من آن‌ها را اصلاح می‌کنم:

    🔹 اصلاح دستورات برای غیرفعال کردن TRIM

    1️⃣ بررسی اینکه TRIM فعال است یا نه

    ابتدا وضعیت TRIM را بررسی کنید:

    lsblk --discard

    خروجی چیزی شبیه این خواهد بود:

    NAME    DISC-ALN DISC-GRAN DISC-MAX DISC-ZERO
sda            0      512B       2G         0
nvme0n1        0      512B       2G         0
    • مقدار DISC-MAX اگر بزرگ‌تر از 0 باشد، TRIM فعال است.

    2️⃣ غیرفعال کردن TRIM به‌صورت موقت

    🔹 اگر پارتیشن شما قبلاً Mount شده است:
    می‌توانید آن را با گزینه nodiscard دوباره Mount کنید:

    sudo mount -o remount,nodiscard /mountpoint

    (به‌جای /mountpoint مسیر واقعی مثل / یا /mnt/ssd را قرار دهید.)

    🔹 اگر دیسک شما هنوز Mount نشده است:
    برای مثال اگر /dev/sdb1 باشد:

    sudo mount -o nodiscard /dev/sdb1 /mnt/ssd

    3️⃣ غیرفعال کردن TRIM به‌صورت دائمی (پس از ری‌استارت هم غیرفعال بماند)

    فایل fstab را ویرایش کنید:

    sudo nano /etc/fstab

    خطی که به SSD مربوط است را پیدا کنید. مثلاً:

    UUID=xxxx-xxxx / ext4 defaults,noatime,discard 0 1

    عبارت discard را حذف کنید:

    UUID=xxxx-xxxx / ext4 defaults,noatime 0 1

    فایل را ذخیره کنید (CTRL+X سپس Y و Enter).
    سپس تغییرات را اعمال کنید:

    sudo mount -o remount /

    4️⃣ غیرفعال کردن سرویس fstrim.timer در سیستم‌های مدرن (Debian, Ubuntu)

    در برخی از توزیع‌ها، TRIM به‌صورت دوره‌ای اجرا می‌شود. برای اطمینان از غیرفعال بودن آن:

    sudo systemctl stop fstrim.timer
sudo systemctl disable fstrim.timer

    برای بررسی وضعیت:

    systemctl status fstrim.timer

    باید ببینید که inactive شده است.

    ✅ حالا TRIM غیرفعال شده است و می‌توانید عملیات بازیابی داده را ادامه دهید.

  • واحد داده (Data Unit) چیست؟ | تبدیل و محاسبه ظرفیت حافظه – امداد شبکه

    واحد داده (Data Unit) چیست؟ | تبدیل و محاسبه ظرفیت حافظه – امداد شبکه

    در دنیای دیجیتال، همه چیز بر پایه داده‌ها (Data) ساخته شده است. هر پیام، تصویر، ویدیو یا فایل نرم‌افزاری که استفاده می‌کنیم، در نهایت به صورت واحدهای داده (Data Units) ذخیره و منتقل می‌شود. شناخت این واحدها به ما کمک می‌کند ظرفیت ذخیره‌سازی و سرعت انتقال اطلاعات را بهتر درک کنیم.

    واحدهای اصلی داده 💾

    1. بیت (Bit)
      کوچک‌ترین واحد داده است و تنها می‌تواند دو مقدار 0 یا 1 داشته باشد. تمامی سیستم‌های کامپیوتری بر پایه همین دو حالت کار می‌کنند.
    2. بایت (Byte)
      هر بایت از 8 بیت تشکیل شده و معمولاً برای نمایش یک کاراکتر (مثل یک حرف یا عدد) استفاده می‌شود.
    3. کیلوبایت (KB)
      برابر با 1024 بایت است. معمولاً برای فایل‌های متنی کوچک و اسناد کاربرد دارد.
    4. مگابایت (MB)
      برابر با 1024 کیلوبایت است. برای ذخیره تصاویر باکیفیت، آهنگ و نرم‌افزارهای سبک مناسب است.
    5. گیگابایت (GB)
      برابر با 1024 مگابایت است. اکثر هارد دیسک‌ها، فلش‌ها و گوشی‌های موبایل با این واحد معرفی می‌شوند.
    6. ترابایت (TB)
      برابر با 1024 گیگابایت است و برای سرورها و مراکز داده استفاده می‌شود.
    7. پتابایت (PB)
      برابر با 1024 ترابایت است و معمولاً در دیتاسنترهای بزرگ و سیستم‌های پردازش ابری به کار می‌رود.

    اهمیت واحدهای داده در مراکز داده و شبکه 🌐

    امروزه کسب‌وکارها حجم عظیمی از داده‌ها تولید و ذخیره می‌کنند. انتخاب درست تجهیزات ذخیره‌سازی و مدیریت واحدهای داده در اتاق سرور و مراکز داده اهمیت زیادی دارد.

    • در طراحی زیرساخت شبکه، ظرفیت ذخیره‌سازی باید بر اساس حجم داده‌های تولیدی انتخاب شود.
    • در پروژه‌های امنیت شبکه، حجم لاگ‌ها و اطلاعات ذخیره‌شده نیاز به محاسبه دقیق واحد داده دارد.
    • در خدمات بکاپ و بازیابی اطلاعات، دانستن ظرفیت واقعی برای طراحی استراتژی Disaster Recovery ضروری است.

    تبدیل واحدهای داده 🔄

    گاهی نیاز داریم بین واحدها تبدیل انجام دهیم. فرمول‌ها ساده هستند:

    • 1 Byte = 8 Bit
    • 1 KB = 1024 Byte
    • 1 MB = 1024 KB
    • 1 GB = 1024 MB
    • 1 TB = 1024 GB

    مثلاً اگر یک فایل 5 گیگابایتی داشته باشیم، برابر با:
    5 × 1024 MB = 5120 MB خواهد بود.

    واحدنمادمعادلتوضیحات
    بیت (Bit)bکوچک‌ترین واحد دادهیک بیت می‌تواند مقدار ۰ یا ۱ را داشته باشد.
    بایت (Byte)B۸ بیتیک بایت معمولاً معادل یک کاراکتر (حرف یا عدد) است.
    کیلوبایت (Kilobyte)KB۱,۰۲۴ بایتبرای اندازه‌گیری فایل‌های کوچک مانند متن‌ها یا تصاویر ساده استفاده می‌شود.
    مگابایت (Megabyte)MB۱,۰۲۴ کیلوبایتبرای اندازه‌گیری فایل‌های بزرگ‌تر مانند تصاویر با کیفیت یا فایل‌های صوتی.
    گیگابایت (Gigabyte)GB۱,۰۲۴ مگابایتبرای اندازه‌گیری فایل‌های بسیار بزرگ مانند فیلم‌ها یا برنامه‌های نرم‌افزاری.
    ترابایت (Terabyte)TB۱,۰۲۴ گیگابایتبرای اندازه‌گیری حجم‌های بسیار بزرگ مانند هارد دیسک‌ها یا سرورها.
    پتابایت (Petabyte)PB۱,۰۲۴ ترابایتبرای اندازه‌گیری داده‌های کلان (Big Data) و مراکز داده استفاده می‌شود.
    اگزابایت (Exabyte)EB۱,۰۲۴ پتابایتبرای اندازه‌گیری داده‌های بسیار عظیم مانند کل داده‌های اینترنت.
    زتابایت (Zettabyte)ZB۱,۰۲۴ اگزابایتواحد بسیار بزرگی که برای اندازه‌گیری داده‌های جهانی استفاده می‌شود.
    یوتابایت (Yottabyte)YB۱,۰۲۴ زتابایتبزرگ‌ترین واحد استاندارد ذخیره‌سازی اطلاعات که در حال حاضر استفاده می‌شود.

    نکات مهم:

    • هر واحد ۱,۰۲۴ برابر واحد کوچک‌تر خود است (بر مبنای باینری).
    • در برخی موارد، واحدها بر مبنای ۱,۰۰۰ نیز محاسبه می‌شوند (به ویژه در بازاریابی محصولات ذخیره‌سازی)، اما در محاسبات فنی معمولاً از مبنای ۱,۰۲۴ استفاده می‌شود.
    • واحدهای بزرگ‌تر از یوتابایت (مانند Brontobyte و Geopbyte) نیز وجود دارند، اما هنوز به طور گسترده استفاده نمی‌شوند.

    جمع‌بندی ✅

    واحدهای داده پایه و اساس درک ما از دنیای دیجیتال هستند. از بیت و بایت گرفته تا ترابایت و پتابایت، هر کدام نقش مهمی در ذخیره‌سازی و انتقال اطلاعات دارند. با توجه به رشد سریع داده‌ها، مدیریت درست این واحدها در شبکه‌های سازمانی و مراکز داده اهمیت بیشتری پیدا کرده است.

    برای مشاوره تخصصی در زمینه طراحی زیرساخت ذخیره‌سازی، امنیت داده و بازیابی اطلاعات می‌توانید با تیم امداد شبکه تماس بگیرید.

    واحد فناوری اطلاعات (IT) در شرکت‌ها و ادارات: وظایف، نقش‌ها و اهمیت آن(در تب جدید مرورگر باز می شود )

    Aider + DeepSeek + Claude 3.5 Sonnet: ایجاد برنامه در یک فرمان (برنامه نویسی Ollama)(در تب جدید مرورگر باز می شود )

    سخت‌افزار پردازش هوش مصنوعی برای یک مرکز با بودجه ۲ میلیارد تومان(در تب جدید مرورگر باز می شود )

    لپ تاپ اپل با هارد 1 ترابایت(در تب جدید مرورگر باز می شود )

    openwrt-IPtables-Mangle(در تب جدید مرورگر باز می شود )

  • دیکشنری اصطلاحات رایج در بازیابی اطلاعات و تعمیرات هارد

    دیکشنری اصطلاحات رایج در بازیابی اطلاعات و تعمیرات هارد

    واژه‌نامه تخصصی بازیابی اطلاعات (Data Recovery Dictionary)

    بازیابی اطلاعات یکی از مهم‌ترین شاخه‌های فناوری اطلاعات است. در این حوزه، اصطلاحات و مفاهیم متنوعی وجود دارد که آشنایی با آن‌ها به مدیران شبکه، کاربران حرفه‌ای و حتی صاحبان کسب‌وکار کمک می‌کند مشکلات خود را بهتر درک کنند و برای رفع آن‌ها از خدمات تخصصی استفاده نمایند.

    در این واژه‌نامه بازیابی اطلاعات تلاش کرده‌ایم مهم‌ترین کلیدواژه‌ها و اصطلاحات پرکاربرد در زمینه Data Recovery را گردآوری کنیم.

    بازیابی اطلاعات (Data Recovery) چیست؟

    فرآیند بازیابی اطلاعات به مجموعه اقداماتی گفته می‌شود که در آن داده‌های پاک‌شده یا غیرقابل دسترس از انواع حافظه‌ها شامل هارد دیسک، SSD، فلش، سرور و حتی آرایه‌های RAID بازگردانی می‌شوند.
    برای آشنایی بیشتر می‌توانید صفحه بازیابی اطلاعات هارد را مطالعه کنید.

    بکاپ و Disaster Recovery

    یکی از کلیدی‌ترین مفاهیم در حوزه بازیابی اطلاعات، بکاپ‌گیری منظم و داشتن برنامه Disaster Recovery است. این استراتژی کمک می‌کند در صورت وقوع خرابی هارد، ویروس، حملات سایبری یا خطای انسانی، داده‌ها با کمترین زمان از دسترس خارج نشوند.
    جزئیات بیشتر در صفحه بکاپ و بازیابی اطلاعات.

    اصطلاحات پرکاربرد در بازیابی اطلاعات

    • Bad Sector (بد سکتور): بخشی خراب روی هارد که مانع دسترسی به داده‌ها می‌شود.
    • RAID Recovery: فرآیند بازیابی داده‌ها از سرورهای RAID. برای مطالعه بیشتر: بازیابی اطلاعات RAID.
    • Formatting (فرمت): وقتی دیسک یا فلش به‌صورت ناخواسته فرمت می‌شود و داده‌ها ظاهراً حذف می‌گردند.
    • Deleted File Recovery: بازیابی فایل‌هایی که توسط کاربر حذف شده‌اند.
    • Firmware Issues: مشکلات نرم‌افزاری سطح پایین در هارد که مانع شناسایی آن می‌شوند.

    خدمات امداد شبکه در حوزه بازیابی اطلاعات

    امداد شبکه با بهره‌گیری از کارشناسان متخصص و ابزارهای حرفه‌ای، خدمات زیر را ارائه می‌دهد:

    اصطلاح و مفهوم کلیدی ساختار هارد دیسک

    اصطلاح

    توضیحات

    بلاک (Block)

    کوچک‌ترین واحد ذخیره‌سازی داده‌ها در هارد دیسک. هر بلاک معمولاً شامل چندین سکتور است و اندازه آن بسته به سیستم فایل و تنظیمات هارد دیسک متفاوت است.

    سکتور (Sector)

    کوچک‌ترین واحد قابل آدرس‌دهی در هارد دیسک، معمولاً 512 بایت یا 4096 بایت (4K) اندازه دارد. هر سکتور بخشی از یک ترک (Track) است.

    ترک (Track)

    دایره‌های هم‌مرکز روی سطح پلاتر (دیسک چرخان) که داده‌ها در آن‌ها ذخیره می‌شوند. هر ترک به چندین سکتور تقسیم می‌شود.

    سیلندر (Cylinder)

    مجموعه‌ای از ترک‌ها که در موقعیت مشابه روی تمام پلاترهای هارد دیسک قرار دارند.

    پلاتر (Platter)

    دیسک‌های دایره‌ای و مغناطیسی داخل هارد دیسک که داده‌ها روی آن‌ها ذخیره می‌شوند. هر هارد دیسک می‌تواند چندین پلاتر داشته باشد.

    هد (Head)

    بخشی از هارد دیسک که برای خواندن و نوشتن داده‌ها روی پلاتر استفاده می‌شود. هر پلاتر معمولاً دو هد (یکی برای هر طرف) دارد.

    سواپ (Swap)

    فضایی روی هارد دیسک یا SSD که به عنوان حافظه مجازی استفاده می‌شود و زمانی که RAM پر باشد، داده‌های موقتاً به آن منتقل می‌شوند.

    بد سکتور (Bad Sector)

    سکتورهای معیوب روی هارد دیسک که دیگر قابل خواندن یا نوشتن نیستند. این سکتورها می‌توانند به دلیل فرسودگی یا آسیب فیزیکی ایجاد شوند.

    فرمت سطح پایین (Low-Level Formatting)

    فرآیندی که در آن ترک‌ها و سکتورها روی هارد دیسک ایجاد می‌شوند. این کار معمولاً در کارخانه انجام می‌شود و کاربران به ندرت آن را انجام می‌دهند.

    فرمت سطح بالا (High-Level Formatting)

    فرآیندی که در آن سیستم فایل روی هارد دیسک ایجاد می‌شود و برای آماده‌سازی دیسک برای ذخیره‌سازی داده‌ها استفاده می‌شود.

    فهرست بلاک‌های آزاد (Free Block List)

    لیستی که سیستم فایل برای پیگیری بلاک‌های خالی و قابل استفاده روی هارد دیسک نگهداری می‌کند.

    فهرست بلاک‌های معیوب (Bad Block List)

    لیستی که شامل بلاک‌های معیوب هارد دیسک است و سیستم فایل از استفاده از آن‌ها جلوگیری می‌کند.

    کش (Cache)

    حافظه موقت سریع در هارد دیسک که برای بهبود عملکرد خواندن و نوشتن داده‌ها استفاده می‌شود.

    زمان جستجو (Seek Time)

    زمان لازم برای هد هارد دیسک تا به ترک مورد نظر برسد. این زمان یکی از عوامل مهم در عملکرد هارد دیسک است.

    زمان چرخش (Rotational Latency)

    زمان لازم برای چرخش پلاتر تا سکتور مورد نظر زیر هد قرار گیرد. این زمان نیز بر عملکرد هارد دیسک تأثیر می‌گذارد.

    ساختار منطقی هارد دیسک به نحوه سازماندهی و مدیریت داده‌ها توسط سیستم‌عامل و سیستم فایل اشاره دارد. این ساختار شامل روش‌هایی است که داده‌ها در قالب فایل‌ها، دایرکتوری‌ها و سایر عناصر ذخیره‌سازی سازمان‌دهی می‌شوند. در زیر جدولی از اصطلاحات و مفاهیم مرتبط با ساختار منطقی هارد دیسک آورده شده است:

    اصطلاح

    توضیحات

    سیستم فایل (File System)

    ساختار منطقی که برای ذخیره‌سازی، سازماندهی و بازیابی فایل‌ها روی هارد دیسک استفاده می‌شود. مثال‌ها شامل NTFS، FAT32، ext4 و APFS هستند.

    پارتیشن (Partition)

    تقسیم منطقی هارد دیسک به بخش‌های مجزا که هر کدام می‌توانند سیستم فایل متفاوتی داشته باشند. پارتیشن‌ها برای جداسازی داده‌ها و سیستم‌عامل استفاده می‌شوند.

    بوت سکتور (Boot Sector)

    بخشی از هارد دیسک که کد لازم برای راه‌اندازی سیستم‌عامل را در خود دارد. این سکتور معمولاً در ابتدای پارتیشن قرار می‌گیرد.

    MBR (Master Boot Record)

    یک بخش خاص در ابتدای هارد دیسک که اطلاعات مربوط به پارتیشن‌ها و کد راه‌اندازی سیستم‌عامل را ذخیره می‌کند.

    GPT (GUID Partition Table)

    یک استاندارد جدیدتر برای مدیریت پارتیشن‌ها که نسبت به MBR محدودیت‌های کمتری دارد و از هارد دیسک‌های بزرگ‌تر پشتیبانی می‌کند.

    فایل (File)

    واحد پایه ذخیره‌سازی داده‌ها در سیستم فایل. هر فایل می‌تواند شامل داده‌های متنی، تصاویر، ویدیوها یا هر نوع اطلاعات دیگر باشد.

    دایرکتوری (Directory)

    ساختاری که برای سازماندهی فایل‌ها و زیردایرکتوری‌ها استفاده می‌شود. دایرکتوری‌ها به کاربران اجازه می

    ساختار منطقی هارد دیسک به نحوه سازماندهی و مدیریت داده‌ها توسط سیستم‌عامل و سیستم فایل اشاره دارد. این ساختار شامل روش‌هایی است که داده‌ها در قالب فایل‌ها، دایرکتوری‌ها و سایر عناصر ذخیره‌سازی سازمان‌دهی می‌شوند. در زیر جدولی از اصطلاحات و مفاهیم مرتبط با ساختار منطقی هارد دیسک آورده شده است:

    اصطلاحات رایج در ساختار منطقی هارد دیسک

    اصطلاح

    توضیحات

    سیستم فایل (File System)

    ساختار منطقی که برای ذخیره‌سازی، سازماندهی و بازیابی فایل‌ها روی هارد دیسک استفاده می‌شود. مثال‌ها شامل NTFS، FAT32، ext4 و APFS هستند.

    پارتیشن (Partition)

    تقسیم منطقی هارد دیسک به بخش‌های مجزا که هر کدام می‌توانند سیستم فایل متفاوتی داشته باشند. پارتیشن‌ها برای جداسازی داده‌ها و سیستم‌عامل استفاده می‌شوند.

    بوت سکتور (Boot Sector)

    بخشی از هارد دیسک که کد لازم برای راه‌اندازی سیستم‌عامل را در خود دارد. این سکتور معمولاً در ابتدای پارتیشن قرار می‌گیرد.

    MBR (Master Boot Record)

    یک بخش خاص در ابتدای هارد دیسک که اطلاعات مربوط به پارتیشن‌ها و کد راه‌اندازی سیستم‌عامل را ذخیره می‌کند.

    GPT (GUID Partition Table)

    یک استاندارد جدیدتر برای مدیریت پارتیشن‌ها که نسبت به MBR محدودیت‌های کمتری دارد و از هارد دیسک‌های بزرگ‌تر پشتیبانی می‌کند.

    فایل (File)

    واحد پایه ذخیره‌سازی داده‌ها در سیستم فایل. هر فایل می‌تواند شامل داده‌های متنی، تصاویر، ویدیوها یا هر نوع اطلاعات دیگر باشد.

    دایرکتوری (Directory)

    ساختاری که برای سازماندهی فایل‌ها و زیردایرکتوری‌ها استفاده می‌شود. دایرکتوری‌ها به کاربران اجازه می

    مقاله: Recovery Partition چیست و چگونه از آن استفاده کنیم؟(در تب جدید مرورگر باز می شود )

    لیست بهترین شرکت پشتیبانی شبکه های کامپیوتری در تهران(در تب جدید مرورگر باز می شود )

    سخت‌افزار پردازش هوش مصنوعی برای یک مرکز با بودجه ۲ میلیارد تومان(در تب جدید مرورگر باز می شود )






    Zero Touch Provisioning در شبکه‌های سازمانی | امداد شبکه(در تب جدید مرورگر باز می شود )

  • بازیابی داده‌ها از هاردهای خراب با استفاده از ddrescue: راهنمای جامع

    بازیابی داده‌ها از هارد دیسک‌ها و دستگاه‌های ذخیره‌سازی خراب همواره یکی از چالش‌های بزرگ در دنیای فناوری اطلاعات بوده است. یکی از بهترین ابزارهایی که برای این منظور می‌توان از آن استفاده کرد، ddrescue است. این ابزار یک نرم‌افزار قدرتمند لینوکسی است که برای کپی‌برداری از داده‌ها از منابع خراب به مقصد سالم طراحی شده است. این ابزار به‌ویژه برای بازیابی داده‌ها از هاردهای معیوب، درایوهای SSD خراب، یا هاردهای فیزیکی که دسترسی به آن‌ها به صورت معمول ممکن نیست، کاربرد دارد.

    در این مقاله، به‌طور جامع در مورد نحوه استفاده از ddrescue برای بازیابی داده‌ها از هاردهای خراب صحبت خواهیم کرد. همچنین، مشکلاتی که ممکن است در طی فرایند پیش بیاید و راهکارهای رفع آن‌ها را بررسی می‌کنیم. از دستورات اصلی این ابزار گرفته تا نحوه تنظیم پارامترهای مختلف آن و نکات کاربردی برای بهبود عملکرد، همه چیز را بررسی خواهیم کرد.

    ۱. معرفی ddrescue و کاربرد آن در بازیابی داده‌ها

    ddrescue یک ابزار خط فرمان در لینوکس است که برای بازیابی داده‌ها از منابع خراب طراحی شده است. این ابزار می‌تواند داده‌ها را از هاردهای خراب یا دستگاه‌هایی که بخش‌های آسیب‌دیده دارند کپی کند و در صورت امکان آن‌ها را بازیابی کند. یکی از ویژگی‌های برجسته ddrescue این است که به‌طور خودکار بخش‌های خراب را شناسایی می‌کند و از دوباره تلاش کردن برای خواندن آن‌ها جلوگیری می‌کند، که باعث می‌شود روند بازیابی سریع‌تر و کارآمدتر باشد.

    ۲. نصب ddrescue در لینوکس

    برای نصب ddrescue در لینوکس، می‌توانید از دستور زیر استفاده کنید:

    sudo apt-get update
sudo apt-get install gddrescue

    این دستور ddrescue را در سیستم لینوکسی شما نصب می‌کند. پس از نصب، می‌توانید از آن برای بازیابی داده‌ها استفاده کنید.

    ۳. استفاده از ddrescue برای بازیابی داده‌ها

    ۳.۱. دستور پایه ddrescue

    دستور پایه برای استفاده از ddrescue به صورت زیر است:

    sudo ddrescue [options] /dev/sdX /path/to/output.img /path/to/logfile
    • /dev/sdX: دستگاه مبدا که از آن داده‌ها باید بازیابی شوند (برای مثال /dev/sdb).
    • /path/to/output.img: مسیر و نام فایل خروجی که داده‌ها به آن کپی خواهند شد.
    • /path/to/logfile: فایل لاگ که وضعیت بازیابی را ثبت می‌کند و به ddrescue کمک می‌کند تا در صورت قطع یا ادامه بازیابی، کار را از همان نقطه ادامه دهد.

    ۳.۲. توضیح پارامترهای کلیدی

    در دستور ddrescue، تعدادی پارامتر مهم وجود دارد که می‌توانند به شما کمک کنند تا فرآیند بازیابی را بهینه کنید:

    • -d: این پارامتر باعث می‌شود که ddrescue از حالت “درایوهای کش” یا “بافرهای کش” استفاده نکند و به صورت مستقیم از دستگاه خوانده شود.
    • -f: این گزینه برای نوشتن روی فایل خروجی و بازنویسی آن در صورت وجود استفاده می‌شود.
    • -r3: تعداد دفعات تلاش مجدد برای خواندن بخش‌های خراب. در اینجا عدد 3 به این معنی است که ddrescue تا سه بار سعی می‌کند تا از بخش‌های خراب داده‌ها را بازیابی کند.

    ۴. تحلیل و بررسی مشکلات رایج در بازیابی داده‌ها با ddrescue

    ۴.۱. مشکلات رایج در حین اجرای ddrescue

    در هنگام استفاده از ddrescue ممکن است با مشکلاتی مواجه شوید که اغلب به دلیل خرابی‌های سخت‌افزاری یا مشکلات در خود سیستم فایل‌ها هستند. برخی از این مشکلات عبارتند از:

    1. خطای خواندن از هارد (Bad sectors): ddrescue قادر به شناسایی بخش‌های خراب و ناموفق در خواندن داده‌ها است. در صورتی که بخش‌هایی از هارد خراب باشد، این ابزار سعی می‌کند تا چندین بار آن‌ها را بخواند و در صورت عدم موفقیت، آن بخش را به حالت non-tried تغییر می‌دهد.
    2. خرابی سیستم فایل: ممکن است بعد از کپی‌برداری داده‌ها، سیستم فایل روی دیسک مقصد خراب شده باشد. در این موارد، شما نیاز به ابزارهای دیگری مانند fsck یا testdisk دارید تا سیستم فایل را تعمیر کنید.
    3. عدم شناسایی درایو توسط سیستم عامل: گاهی اوقات درایو‌های خراب ممکن است توسط سیستم عامل شناسایی نشوند. برای حل این مشکل، شما باید از ابزارهای شبیه‌سازی برای شبیه‌سازی دوباره شناسایی درایو استفاده کنید.

    ۴.۲. رفع مشکلات رایج

    • استفاده از پارامترهای بیشتر: برای بهبود عملکرد ddrescue در مواجهه با بخش‌های خراب، می‌توانید از پارامترهای بیشتری مانند -n (که به ddrescue می‌گوید که تلاش کمتری برای خواندن بخش‌های خراب داشته باشد) یا -x (برای خاموش کردن گزارش وضعیت) استفاده کنید.
    • استفاده از ابزارهای مکمل: در صورتی که سیستم فایل خرابی جدی دارد، از ابزارهایی مثل testdisk برای بازسازی پارتیشن‌ها یا fsck برای تعمیر سیستم فایل استفاده کنید.

    ۵. مراحل بازیابی داده‌ها با ddrescue

    در اینجا یک راهنمای گام به گام برای استفاده از ddrescue جهت بازیابی داده‌ها آورده شده است:

    اتصال هارد خراب و سالم به سیستم لینوکس: ابتدا هارد خراب (منبع) و هارد سالم (مقصد) را به سیستم لینوکس وصل کنید.

    اجرای ddrescue: از دستور زیر برای کپی‌برداری داده‌ها استفاده کنید:

     sudo ddrescue -d -f -r3 /dev/sdb /mnt/recovery/ssd_backup.img /mnt/recovery/rescue.log

    بررسی لاگ‌ها: بعد از اجرای دستور، فایل لاگ rescue.log اطلاعات دقیقی در مورد وضعیت بازیابی به شما می‌دهد. می‌توانید با دستور cat یا less محتویات آن را مشاهده کنید.

    ۶. تبدیل ایمیج بازیابی‌شده به فایل‌های قابل استفاده

    پس از اتمام بازیابی داده‌ها، فایل ایمیج ایجاد شده را می‌توانید با ابزارهای مختلفی مانند mount یا testdisk به فایل‌های قابل استفاده تبدیل کنید.

    بررسی اینکه /dev/sdc2 پارتیشن است یا دیسک خام

    دستور زیر را اجرا کنید:

    lsblk -f /dev/sdc2

    اگر این دستگاه هیچ فایلی ندارد و فرمت نشده است، یعنی داده‌های کپی شده نیاز به بازگردانی دارند.

    بررسی سیستم فایل

    اگر /dev/sdc2 پارتیشن است، ببینید چه سیستم فایلی دارد:

    file -s /dev/sdc2

    اگر خروجی چیزی مثل data باشد، یعنی سیستم فایل شناسایی نمی‌شود و ممکن است خراب باشد.

    بررسی وجود پارتیشن‌ها

    اگر به جای پارتیشن، یک دیسک کامل را کپی کرده‌اید، جدول پارتیشن را بررسی کنید:

    fdisk -l /dev/sdc2
یا
    parted /dev/sdc2 print

    اگر جدول پارتیشن نمایش داده نشد، ممکن است نیاز به بازگردانی پارتیشن‌ها داشته باشید.

    تلاش برای بازیابی سیستم فایل

    اگر پارتیشن وجود دارد اما فایل‌ها دیده نمی‌شوند، بسته به سیستم فایل، یکی از این دستورات را امتحان کنید:

    برای ext4:

    fsck.ext4 -y /dev/sdc2

    برای NTFS:

    ntfsfix /dev/sdc2

    برای exFAT

    fsck.exfat /dev/sdc2

    اگر خطا داشت، خروجی را بفرستید.

    بازیابی اطلاعات

    اگر سیستم فایل خراب است، می‌توان با ابزار testdisk یا photorec داده‌ها را بازگردانی کرد:

    testdisk

    یا

    photorec /dev/sdc2

    اگر همچنان مشکل دارید، خروجی دستورات را ارسال کنید تا دقیق‌تر بررسی کنیم.

    استفاده از ابزارهای سطح پایین برای بازیابی داده‌ها (Low-level Recovery)

    در این مقاله به بررسی ابزار ddrescue و نحوه استفاده از آن برای بازیابی داده‌ها پرداختیم. این ابزار به دلیل ویژگی‌های خاص خود می‌تواند در شرایط مختلف بازیابی داده‌ها بسیار موثر باشد. همچنین، مشکلات رایج در طی فرایند بازیابی و نحوه رفع آن‌ها را بررسی کردیم.

    برای بازیابی موفقیت‌آمیز داده‌ها از هارد خراب، باید از ابزارهای مختلفی استفاده کنید و همیشه با احتیاط عمل کنید. ابزارهایی مانند ddrescue به شما این امکان را می‌دهند که در مواقع بحرانی داده‌ها را نجات دهید و از آن‌ها برای بازیابی اطلاعات استفاده کنید.

    اگر می‌خواهید مقاله را ادامه دهید و به ۶۰۰۰ کلمه برسانید، می‌توانید بخش‌های بیشتری از توضیحات و مثال‌های مختلف بازیابی، نحوه تنظیمات پیشرفته ddrescue و ابزارهای جانبی مانند fsck و testdisk را اضافه کنید. این مقاله می‌تواند تبدیل به یک منبع کامل و جامع برای بازیابی داده‌ها با ddrescue شود.

    در اینجا چند لینک خارجی مفید برای ادامه مقاله شما در موضوع بازیابی داده‌ها و استفاده از ddrescue آورده شده است. این لینک‌ها می‌توانند به تقویت اعتبار مقاله و ارتقای تجربه کاربر کمک کنند:

    1. ddrescue Documentation (GNU)
      راهنمای رسمی ddrescue که شامل توضیحات کامل در مورد نحوه استفاده از این ابزار برای بازیابی داده‌ها از هارد خراب است.
    2. How to recover data from a damaged hard drive (TechRadar)
      مقاله‌ای از TechRadar که روش‌های مختلف بازیابی داده‌ها از هارد دیسک‌های آسیب‌دیده را توضیح می‌دهد.
    3. Using ddrescue to recover lost data
      مقاله آموزشی در MakeUseOf که به طور ساده و گام به گام نحوه استفاده از ddrescue برای بازیابی داده‌ها را بیان می‌کند.
    4. How to recover data from a failing SSD (TechSpot)
      مقاله‌ای از TechSpot که روش‌های بازیابی اطلاعات از SSD‌های خراب و آسیب‌دیده را بررسی می‌کند.
    5. Data Recovery Software (CNET)
      صفحه‌ای از CNET که در آن نرم‌افزارهای مختلف بازیابی داده‌ها معرفی شده‌اند، از جمله ابزارهایی مانند ddrescue که به بازیابی اطلاعات کمک می‌کنند.

    این لینک‌ها می‌توانند به شما کمک کنند تا اطلاعات بیشتری را در مورد ابزارها و روش‌های بازیابی داده‌ها کسب کنید و مقاله‌تان را با منابع معتبر و مفید تقویت کنید.

    بازیابی اطلاعات با pc 3000(در تب جدید مرورگر باز می شود )

    برای بازیابی دادهها از دیسک مورد نظر در محیط ESXi بدون انجام عملیات مخرب، مراحل زیر را دنبال کنید:(در تب جدید مرورگر باز می شود )

  • مقاله: چگونه از پارتیشن‌های بازیابی و MSR استفاده کنیم؟ (راهنمای اجرایی)

    مقاله: چگونه از پارتیشن‌های بازیابی و MSR استفاده کنیم؟ (راهنمای اجرایی)

    در سیستم‌های عامل مانند ویندوز، پارتیشن‌های مختلفی مانند Recovery Partition و MSR Partition وجود دارند که هر کدام وظایف خاصی را بر عهده دارند. در این مقاله، به طور عملی و اجرایی توضیح می‌دهیم که چگونه از این پارتیشن‌ها استفاده کنید و چه مراحلی را باید دنبال کنید.

    استفاده از Recovery Partition

    Recovery Partition برای بازیابی سیستم به حالت اولیه یا تعمیر سیستم عامل استفاده می‌شود. در ادامه، مراحل استفاده از آن را در ویندوز و macOS بررسی می‌کنیم.

    1. استفاده در ویندوز

    • مرحله ۱: کامپیوتر خود را ری‌استارت کنید.
    • مرحله ۲: هنگام راه‌اندازی، کلید خاصی (معمولاً F11، F8، یا Esc) را فشار دهید تا وارد منوی بازیابی شوید.
    • مرحله ۳: از منوی ظاهر شده، گزینه Troubleshoot را انتخاب کنید.
    • مرحله ۴: گزینه Recover from a drive یا Reset this PC را انتخاب کنید.
    • مرحله ۵: سیستم به طور خودکار از Recovery Partition استفاده کرده و فرآیند بازگردانی را آغاز می‌کند.
    • مرحله ۶: دستورالعمل‌های روی صفحه را دنبال کنید تا سیستم به حالت اولیه بازگردد.

    2. استفاده در macOS

    • مرحله ۱: کامپیوتر خود را خاموش کنید.
    • مرحله ۲: دکمه‌های Command + R را نگه دارید و کامپیوتر را روشن کنید.
    • مرحله ۳: وارد محیط macOS Recovery شوید.
    • مرحله ۴: گزینه‌های مورد نظر مانند نصب مجدد macOS یا بازیابی از Time Machine را انتخاب کنید.
    • مرحله ۵: دستورالعمل‌های روی صفحه را دنبال کنید تا فرآیند بازیابی کامل شود.

    استفاده از پارتیشن MSR

    پارتیشن MSR (Microsoft Reserved Partition) توسط کاربر قابل دسترسی نیست و برای اهداف سیستمی استفاده می‌شود. این پارتیشن به طور خودکار توسط ویندوز مدیریت می‌شود و نیازی به دخالت کاربر ندارد. با این حال، اگر می‌خواهید از وجود آن اطمینان حاصل کنید، مراحل زیر را دنبال کنید:

    1. مشاهده پارتیشن MSR در Disk Management

    • مرحله ۱: کلیدهای Win + X را فشار دهید و گزینه Disk Management را انتخاب کنید.
    • مرحله ۲: در لیست دیسک‌ها و پارتیشن‌ها، به دنبال پارتیشن‌های کوچک (معمولاً ۱۶ مگابایت تا ۱۲۸ مگابایت) باشید که برچسب MSR دارند.
    • مرحله ۳: این پارتیشن‌ها معمولاً بدون نام هستند و فضای کمی اشغال می‌کنند.

    2. عدم دستکاری پارتیشن MSR

    • پارتیشن MSR را حذف یا تغییر ندهید، زیرا ممکن است سیستم شما غیرقابل بوت شود. این پارتیشن برای پشتیبانی از ویژگی‌های پیشرفته ویندوز (مانند GPT و BitLocker) ضروری است.

    استفاده از سایر پارتیشن‌ها

    1. EFI System Partition (ESP)

    این پارتیشن برای سیستم‌های UEFI استفاده می‌شود و حاوی فایل‌های بوت سیستم عامل است. برای دسترسی به آن:

    • مرحله ۱: از Disk Management یا ابزارهای خط فرمان مانند diskpart استفاده کنید.
    • مرحله ۲: این پارتیشن را به عنوان یک درایو موقت mount کنید تا فایل‌های بوت را مشاهده کنید.
    • مرحله ۳: فایل‌های این پارتیشن را تغییر ندهید، مگر اینکه از عواقب آن مطمئن باشید.

    2. OEM Partition

    این پارتیشن توسط سازندگان کامپیوتر ایجاد می‌شود و ممکن است حاوی ابزارهای بازیابی یا نرم‌افزارهای اختصاصی باشد. برای استفاده از آن:

    • مرحله ۱: کامپیوتر خود را ری‌استارت کنید و کلید خاصی (معمولاً F9، F10، یا F12) را فشار دهید تا وارد منوی بازیابی سازنده شوید.
    • مرحله ۲: از گزینه‌های موجود برای بازیابی سیستم یا نصب مجدد نرم‌افزارهای اختصاصی استفاده کنید.

    نکات کلیدی برای استفاده از پارتیشن‌ها

    1. پشتیبان‌گیری: قبل از انجام هر کاری، از داده‌های خود نسخه پشتیبان تهیه کنید.
    2. عدم حذف پارتیشن‌های سیستمی: پارتیشن‌هایی مانند Recovery Partition، MSR Partition و EFI Partition را حذف نکنید.
    3. استفاده از ابزارهای مطمئن: برای مدیریت پارتیشن‌ها از ابزارهای داخلی ویندوز (مانند Disk Management) یا نرم‌افزارهای معتبر شخص ثالث استفاده کنید.
    4. آشنایی با کلیدهای میانبر: کلیدهای میانبر ورود به محیط بازیابی (مانند F11 در ویندوز یا Command + R در مک) را به خاطر بسپارید.

    Health Recovery Partition چیست؟

    Health Recovery Partition یک پارتیشن مخفی است که توسط سازندگان کامپیوتر یا سیستم عامل (مانند ویندوز) ایجاد می‌شود. این پارتیشن حاوی ابزارها و فایل‌های لازم برای بازیابی سیستم به حالت کارخانه یا تعمیر سیستم عامل است. این پارتیشن معمولاً شامل موارد زیر است:

    • فایل‌های نصب سیستم عامل
    • درایورهای سخت‌افزاری
    • ابزارهای عیب‌یابی و تعمیر

    این پارتیشن به کاربران امکان می‌دهد بدون نیاز به رسانه خارجی (مانند DVD یا USB) سیستم خود را بازیابی کنند.

    چرا گاهی دو عدد Recovery Partition وجود دارد؟

    در برخی سیستم‌ها، ممکن است دو عدد Recovery Partition مشاهده کنید. این موضوع معمولاً به دلایل زیر اتفاق می‌افتد:

    پارتیشن‌های اضافی برای اهداف مختلف:
    ممکن است یکی از پارتیشن‌ها برای بازیابی سیستم عامل و دیگری برای ابزارهای تعمیر اختصاصی سازنده باشد.

    ارتقاء سیستم عامل:
    وقتی سیستم عامل خود را ارتقاء می‌دهید (مثلاً از ویندوز ۱۰ به ویندوز ۱۱)، ویندوز یک Recovery Partition جدید ایجاد می‌کند. پارتیشن قدیمی ممکن است حذف نشود و در نتیجه دو پارتیشن بازیابی وجود داشته باشد.

    سازنده کامپیوتر:
    برخی سازندگان کامپیوتر (مانند Dell، HP یا Lenovo) یک Recovery Partition اختصاصی برای بازیابی سیستم به حالت کارخانه ایجاد می‌کنند. در عین حال، ویندوز نیز یک پارتیشن بازیابی جداگانه ایجاد می‌کند.

    استفاده از پارتیشن‌های بازیابی و MSR Partition می‌تواند در مواقع ضروری به شما کمک کند تا سیستم خود را تعمیر یا بازیابی کنید. با دنبال کردن مراحل اجرایی ارائه شده در این مقاله، می‌توانید به راحتی از این پارتیشن‌ها استفاده کنید. همیشه به یاد داشته باشید که پارتیشن‌های سیستمی را تغییر ندهید، مگر اینکه از عواقب آن کاملاً مطمئن باشید.

  • مقاله: Recovery Partition چیست و چگونه از آن استفاده کنیم؟

    مقاله: Recovery Partition چیست و چگونه از آن استفاده کنیم؟

    مقدمه
    در دنیای فناوری، حفظ امنیت و قابلیت بازیابی سیستم عامل و داده‌ها از اهمیت بالایی برخوردار است. یکی از ابزارهای مفید برای این منظور، Recovery Partition است. این بخش از دیسک سخت یا SSD به طور خودکار توسط سیستم عامل یا سازنده کامپیوتر ایجاد می‌شود و حاوی ابزارهایی برای بازیابی، تعمیر و بازگردانی سیستم به حالت اولیه است. در این مقاله، به بررسی چیستی Recovery Partition، نحوه استفاده از آن و نکات کلیدی برای بهره‌برداری بهتر از این قابلیت می‌پردازیم.

    Recovery Partition چیست؟

    Recovery Partition بخشی از فضای ذخیره‌سازی دیسک است که به طور جداگانه از سیستم عامل اصلی قرار گرفته و حاوی فایل‌ها و ابزارهای لازم برای بازیابی سیستم است. این پارتیشن معمولاً توسط سازندگان کامپیوتر یا سیستم عامل (مانند ویندوز یا macOS) ایجاد می‌شود و شامل موارد زیر است:

    • فایل‌های نصب سیستم عامل
    • درایورهای سخت‌افزاری
    • ابزارهای تعمیر سیستم
    • گزینه‌های بازگردانی سیستم به حالت کارخانه

    این پارتیشن معمولاً مخفی است و در محیط عادی سیستم عامل قابل مشاهده نیست.

    چگونه از Recovery Partition استفاده کنیم؟

    استفاده از Recovery Partition بستگی به سیستم عامل و سازنده دستگاه دارد. در ادامه، مراحل استفاده از آن را در سیستم‌های مختلف بررسی می‌کنیم.

    1. استفاده در ویندوز

    • مرحله ۱: کامپیوتر خود را ری‌استارت کنید.
    • مرحله ۲: هنگام راه‌اندازی، کلید خاصی (معمولاً F11، F8، یا Esc) را فشار دهید تا وارد منوی بازیابی شوید.
    • مرحله ۳: از منوی ظاهر شده، گزینه Troubleshoot را انتخاب کنید.
    • مرحله ۴: گزینه Recover from a drive یا Reset this PC را انتخاب کنید.
    • مرحله ۵: سیستم به طور خودکار از Recovery Partition استفاده کرده و فرآیند بازگردانی را آغاز می‌کند.

    2. استفاده در macOS

    • مرحله ۱: کامپیوتر خود را خاموش کنید.
    • مرحله ۲: دکمه‌های Command + R را نگه دارید و کامپیوتر را روشن کنید.
    • مرحله ۳: وارد محیط macOS Recovery شوید.
    • مرحله ۴: گزینه‌های مورد نظر مانند نصب مجدد macOS یا بازیابی از Time Machine را انتخاب کنید.

    3. استفاده در لینوکس

    در برخی توزیع‌های لینوکس، Recovery Partition به صورت خودکار ایجاد نمی‌شود، اما می‌توانید از ابزارهایی مانند GRUB یا یک USB بوتیبل برای بازیابی سیستم استفاده کنید.
    https://emdadshabake.ir/mrs-partition/

    نکات و ترفندهای کلیدی استفاده از Recovery Partition

    1. پشتیبان‌گیری منظم: حتی با وجود Recovery Partition، همیشه از داده‌های خود نسخه پشتیبان تهیه کنید. این کار از دست رفتن اطلاعات را در صورت خرابی پارتیشن جلوگیری می‌کند.
    2. عدم حذف پارتیشن: Recovery Partition را به هیچ وجه حذف نکنید، مگر اینکه مطمئن باشید ابزارهای جایگزین برای بازیابی سیستم دارید.
    3. بررسی فضای پارتیشن: اطمینان حاصل کنید که فضای کافی برای Recovery Partition وجود دارد. در صورت کمبود فضا، ممکن است فرآیند بازیابی با مشکل مواجه شود.
    4. ساخت رسانه بازیابی: برخی سازندگان به شما امکان ساخت یک USB یا DVD بازیابی از Recovery Partition را می‌دهند. این کار برای مواقعی که پارتیشن آسیب دیده است، بسیار مفید خواهد بود.
    5. آشنایی با کلیدهای میانبر: کلیدهای میانبر ورود به محیط بازیابی (مانند F11 در ویندوز یا Command + R در مک) را به خاطر بسپارید تا در مواقع ضروری سریعاً اقدام کنید.
    6. بروزرسانی Recovery Partition: برخی سیستم‌ها به شما امکان بروزرسانی Recovery Partition را می‌دهند. این کار تضمین می‌کند که ابزارهای بازیابی همیشه به‌روز باشند.
    7. استفاده از ابزارهای جانبی: اگر Recovery Partition کار نمی‌کند، از ابزارهای جانبی مانند Windows Installation Media یا macOS Internet Recovery استفاده کنید.

    مزایای استفاده از Recovery Partition

    • سرعت بالا در بازیابی سیستم
    • عدم نیاز به رسانه خارجی (مانند DVD یا USB)
    • دسترسی آسان به ابزارهای تعمیر سیستم
    • بازگردانی سیستم به حالت کارخانه بدون نیاز به نصب مجدد دستی

    معایب و محدودیت‌ها

    • در صورت آسیب دیدن دیسک سخت، Recovery Partition نیز ممکن است غیرقابل دسترسی شود.
    • فضای دیسک را اشغال می‌کند، هرچند معمولاً این فضای مصرفی کم است.
    • در برخی موارد، Recovery Partition ممکن است حاوی نسخه قدیمی‌تری از سیستم عامل باشد.

    جمع‌بندی

    Recovery Partition یک ابزار قدرتمند و کاربردی برای بازیابی و تعمیر سیستم است که به طور پیش‌فرض در بسیاری از کامپیوترها وجود دارد. با آشنایی با نحوه استفاده از آن و رعایت نکات کلیدی، می‌توانید در مواقع ضروری سیستم خود را به سرعت و بدون دردسر بازیابی کنید. همیشه به یاد داشته باشید که پیشگیری بهتر از درمان است، بنابراین از داده‌های خود به طور منظم نسخه پشتیبان تهیه کنید و Recovery Partition را به عنوان یک ابزار کمکی در نظر بگیرید.

  • Hdd Partitin

    پارتیشن‌بندی هارد دیسک به تقسیم فضای ذخیره‌سازی یک هارد دیسک به بخش‌های مجزا اشاره دارد که هر کدام می‌توانند به صورت مستقل مدیریت شوند. این کار برای اهداف مختلفی مانند نصب چند سیستم عامل، جداسازی داده‌ها، بهبود عملکرد و مدیریت بهتر فایل‌ها انجام می‌شود. در ادامه به برخی از انواع پارتیشن‌بندی هارد دیسک اشاره می‌کنیم:

    1. پارتیشن‌های Primary (اولیه)

    • تعریف: این نوع پارتیشن‌ها اصلی‌ترین بخش‌های هارد دیسک هستند و می‌توانند حاوی سیستم عامل باشند.
    • محدودیت: در یک هارد دیسک با استفاده از جدول پارتیشن‌بندی MBR (Master Boot Record)، تنها می‌توان حداکثر 4 پارتیشن Primary ایجاد کرد. اگر نیاز به پارتیشن‌های بیشتری باشد، باید از پارتیشن‌های Extended استفاده کرد.

    2. پارتیشن‌های Extended (گسترش یافته)

    • تعریف: این نوع پارتیشن‌ها به عنوان یک ظرف برای ایجاد پارتیشن‌های منطقی (Logical) استفاده می‌شوند.
    • ویژگی: یک هارد دیسک می‌تواند تنها یک پارتیشن Extended داشته باشد، اما این پارتیشن می‌تواند به چندین پارتیشن منطقی تقسیم شود.
    • کاربرد: پارتیشن‌های Extended برای ایجاد تعداد بیشتری پارتیشن در سیستم‌هایی که از MBR استفاده می‌کنند، مفید هستند.

    3. پارتیشن‌های Logical (منطقی)

    • تعریف: این پارتیشن‌ها درون پارتیشن Extended ایجاد می‌شوند و می‌توانند برای ذخیره‌سازی داده‌ها یا نصب برنامه‌ها استفاده شوند.
    • ویژگی: تعداد پارتیشن‌های منطقی می‌تواند بسیار بیشتر از پارتیشن‌های Primary باشد.

    4. پارتیشن‌های EFI (سیستم UEFI)

    • تعریف: این پارتیشن‌ها در سیستم‌هایی که از UEFI به جای BIOS استفاده می‌کنند، ایجاد می‌شوند.
    • کاربرد: پارتیشن EFI معمولاً برای ذخیره‌سازی فایل‌های بوت‌لودر و سایر اطلاعات مورد نیاز برای راه‌اندازی سیستم استفاده می‌شود.
    • فرمت: این پارتیشن معمولاً با فرمت FAT32 فرمت می‌شود.

    5. پارتیشن‌های Swap (مبادله)

    • تعریف: این نوع پارتیشن‌ها در سیستم‌های عامل لینوکس و یونیکس استفاده می‌شوند و به عنوان حافظه مجازی عمل می‌کنند.
    • کاربرد: هنگامی که حافظه RAM سیستم پر می‌شود، سیستم عامل از فضای Swap برای ذخیره‌سازی موقت داده‌ها استفاده می‌کند.

    6. پارتیشن‌های Recovery (بازیابی)

    • تعریف: این پارتیشن‌ها برای ذخیره‌سازی ابزارها و فایل‌های مورد نیاز برای بازیابی سیستم در صورت بروز مشکل استفاده می‌شوند.
    • کاربرد: برخی از تولیدکنندگان لپ‌تاپ و کامپیوترها از قبل یک پارتیشن Recovery روی هارد دیسک ایجاد می‌کنند تا کاربران بتوانند سیستم را به حالت کارخانه بازگردانند.

    7. پارتیشن‌های Data (داده)

    • تعریف: این پارتیشن‌ها به طور خاص برای ذخیره‌سازی داده‌های کاربر مانند فایل‌های شخصی، موسیقی، ویدئوها و اسناد استفاده می‌شوند.
    • ویژگی: این پارتیشن‌ها معمولاً از نوع Primary یا Logical هستند و می‌توانند با فرمت‌های مختلفی مانند NTFS، FAT32، یا ext4 فرمت شوند.

    8. پارتیشن‌های Bootable (قابل بوت)

    • تعریف: این پارتیشن‌ها حاوی فایل‌های مورد نیاز برای راه‌اندازی سیستم عامل هستند.
    • کاربرد: معمولاً سیستم عامل‌ها مانند ویندوز یا لینوکس روی یک پارتیشن Bootable نصب می‌شوند.

    9. پارتیشن‌های GPT (GUID Partition Table)

    • تعریف: GPT یک روش مدرن برای پارتیشن‌بندی هارد دیسک است که جایگزین MBR شده است.
    • ویژگی: GPT محدودیت 4 پارتیشن Primary را ندارد و می‌تواند تا 128 پارتیشن Primary در ویندوز ایجاد کند. همچنین از هارد دیسک‌های بزرگ‌تر از 2 ترابایت پشتیبانی می‌کند.

    10. پارتیشن‌های Dynamic (پویا)

    • تعریف: این نوع پارتیشن‌بندی در ویندوز استفاده می‌شود و به کاربران اجازه می‌دهد تا پارتیشن‌ها را به صورت پویا مدیریت کنند.
    • ویژگی: در این روش، پارتیشن‌ها می‌توانند به راحتی تغییر اندازه داده شوند و یا به صورت داینامیک گسترش یابند.

    11. پارتیشن‌های Hidden (مخفی)

    • تعریف: این پارتیشن‌ها معمولاً از دید کاربر پنهان هستند و برای اهداف خاصی مانند ذخیره‌سازی اطلاعات سیستم یا بازیابی استفاده می‌شوند.
    • کاربرد: برخی از تولیدکنندگان از پارتیشن‌های مخفی برای ذخیره‌سازی فایل‌های بازیابی سیستم استفاده می‌کنند.

    12. پارتیشن‌های RAID

    • تعریف: این نوع پارتیشن‌بندی در سیستم‌هایی استفاده می‌شود که از تکنولوژی RAID (Redundant Array of Independent Disks) برای افزایش کارایی و امنیت داده‌ها استفاده می‌کنند.
    • کاربرد: RAID می‌تواند برای ایجاد آرایه‌های مختلفی مانند RAID 0، RAID 1، RAID 5 و غیره استفاده شود.

    13. پارتیشن‌های LVM (Logical Volume Manager)

    • تعریف: LVM یک روش پیشرفته برای مدیریت پارتیشن‌ها در سیستم‌های لینوکس است که به کاربران اجازه می‌دهد تا حجم‌های منطقی را به صورت پویا مدیریت کنند.
    • ویژگی: با استفاده از LVM می‌توان حجم‌های منطقی را به راحتی تغییر اندازه داد، جابجا کرد و یا حتی به صورت آنلاین گسترش داد.

    14. پارتیشن‌های Encrypted (رمزگذاری شده)

    • تعریف: این پارتیشن‌ها برای افزایش امنیت داده‌ها، به صورت رمزگذاری شده ایجاد می‌شوند.
    • کاربرد: از این نوع پارتیشن‌ها برای ذخیره‌سازی داده‌های حساس استفاده می‌شود تا در صورت دسترسی غیرمجاز، داده‌ها قابل خواندن نباشند.

    15. پارتیشن‌های OEM (تولیدکننده تجهیزات اصلی)

    • تعریف: این پارتیشن‌ها معمولاً توسط تولیدکنندگان سخت‌افزار ایجاد می‌شوند و حاوی ابزارها و نرم‌افزارهای خاصی هستند که برای پشتیبانی از سخت‌افزار مورد استفاده قرار می‌گیرند.

    16. پارتیشن‌های Reserved (رزرو شده)

    • تعریف: این پارتیشن‌ها برای اهداف خاصی مانند ذخیره‌سازی اطلاعات سیستم یا فضای رزرو برای به‌روزرسانی‌های آینده استفاده می‌شوند.
    • کاربرد: برخی از سیستم‌ها از پارتیشن‌های رزرو شده برای ذخیره‌سازی اطلاعات مربوط به به‌روزرسانی‌های سیستم عامل استفاده می‌کنند.

    17. پارتیشن‌های Hybrid (ترکیبی)

    • تعریف: این نوع پارتیشن‌بندی ترکیبی از پارتیشن‌های Primary و Extended است و برای سیستم‌هایی استفاده می‌شود که نیاز به انعطاف‌پذیری بیشتری در مدیریت پارتیشن‌ها دارند.

    18. پارتیشن‌های System Reserved (رزرو شده سیستم)

    • تعریف: این پارتیشن‌ها توسط سیستم عامل ویندوز ایجاد می‌شوند و حاوی فایل‌های مورد نیاز برای بوت سیستم و مدیریت دیسک هستند.
    • کاربرد: این پارتیشن‌ها معمولاً کوچک هستند و برای ذخیره‌سازی اطلاعات مربوط به بوت‌لودر و مدیریت دیسک استفاده می‌شوند.

    19. پارتیشن‌های Unallocated (تخصیص نیافته)

    • تعریف: این بخش‌ها از هارد دیسک هستند که هنوز به هیچ پارتیشنی اختصاص داده نشده‌اند.
    • کاربرد: این فضا می‌تواند برای ایجاد پارتیشن‌های جدید یا گسترش پارتیشن‌های موجود استفاده شود.

    20. پارتیشن‌های Multi-Boot (چند بوت)

    • تعریف: این نوع پارتیشن‌بندی برای نصب چند سیستم عامل بر روی یک هارد دیسک استفاده می‌شود.
    • کاربرد: هر سیستم عامل روی یک پارتیشن جداگانه نصب می‌شود و کاربر می‌تواند در زمان بوت، سیستم عامل مورد نظر خود را انتخاب کند.

    21. پارتیشن‌های Backup (پشتیبان)

    • تعریف: این پارتیشن‌ها برای ذخیره‌سازی نسخه‌های پشتیبان از داده‌ها و سیستم عامل استفاده می‌شوند.
    • کاربرد: این پارتیشن‌ها می‌توانند به صورت دوره‌ای از داده‌های مهم پشتیبان تهیه کنند تا در صورت بروز مشکل، بتوان داده‌ها را بازیابی کرد.

    22. پارتیشن‌های Temporary (موقت)

    • تعریف: این پارتیشن‌ها برای ذخیره‌سازی موقت داده‌ها استفاده می‌شوند و معمولاً پس از اتمام کار، پاک می‌شوند.
    • کاربرد: این پارتیشن‌ها می‌توانند برای انجام عملیات‌های موقت مانند نصب نرم‌افزار یا انجام آزمایش‌ها استفاده شوند.

    23. پارتیشن‌های Shared (اشتراکی)

    • تعریف: این پارتیشن‌ها برای اشتراک‌گذاری داده‌ها بین چند سیستم عامل یا کاربر استفاده می‌شوند.
    • کاربرد: این پارتیشن‌ها معمولاً با فرمت‌هایی مانند FAT32 یا exFAT فرمت می‌شوند تا با سیستم‌های عامل مختلف سازگار باشند.

    24. پارتیشن‌های Read-Only (فقط خواندنی)

    • تعریف: این پارتیشن‌ها به گونه‌ای تنظیم می‌شوند که تنها قابل خواندن باشند و امکان نوشتن یا تغییر داده‌ها در آن‌ها وجود ندارد.
    • کاربرد: این پارتیشن‌ها برای ذخیره‌سازی داده‌های مهمی که نباید تغییر کنند، استفاده می‌شوند.

    25. پارتیشن‌های Virtual (مجازی)

    • تعریف: این پارتیشن‌ها در محیط‌های مجازی‌سازی ایجاد می‌شوند و به عنوان یک هارد دیسک مجازی عمل می‌کنند.
    • کاربرد: این پارتیشن‌ها برای نصب و اجرای سیستم‌های عامل مجازی استفاده می‌شوند.

    26. پارتیشن‌های System (سیستم)

    • تعریف: این پارتیشن‌ها حاوی فایل‌های سیستم عامل و سایر فایل‌های ضروری برای راه‌اندازی سیستم هستند.
    • کاربرد: این پارتیشن‌ها معمولاً توسط سیستم عامل ایجاد می‌شوند و برای ذخیره‌سازی فایل‌های سیستمی استفاده می‌شوند.

    27. پارتیشن‌های User (کاربر)

    • تعریف: این پارتیشن‌ها برای ذخیره‌سازی داده‌های کاربران مانند فایل‌های شخصی، عکس‌ها، ویدئوها و اسناد استفاده می‌شوند.
    • کاربرد: این پارتیشن‌ها معمولاً از نوع Primary یا Logical هستند و می‌توانند با فرمت‌های مختلفی مانند NTFS، FAT32، یا ext4 فرمت شوند.

    28. پارتیشن‌های Cache (حافظه پنهان)

    • تعریف: این پارتیشن‌ها برای ذخیره‌سازی موقت داده‌ها و بهبود عملکرد سیستم استفاده می‌شوند.
    • کاربرد: این پارتیشن‌ها معمولاً در سیستم‌هایی که از SSD استفاده می‌کنند، برای افزایش سرعت دسترسی به داده‌ها استفاده می‌شوند.

    29. پارتیشن‌های Diagnostic (تشخیصی)

    • تعریف: این پارتیشن‌ها برای ذخیره‌سازی ابزارها و فایل‌های مورد نیاز برای تشخیص و عیب‌یابی مشکلات سیستم استفاده می‌شوند.
    • کاربرد: این پارتیشن‌ها معمولاً توسط تولیدکنندگان سخت‌افزار ایجاد می‌شوند و حاوی ابزارهای تشخیصی هستند.

    30. پارتیشن‌های Utility (ابزاری)

    • تعریف: این پارتیشن‌ها برای ذخیره‌سازی ابزارها و نرم‌افزارهای کمکی استفاده می‌شوند.
    • کاربرد: این پارتیشن‌ها معمولاً توسط تولیدکنندگان سخت‌افزار ایجاد می‌شوند و حاوی ابزارهای کمکی برای مدیریت و پشتیبانی از سیستم هستند.

    31. پارتیشن‌های Test (آزمایشی)

    • تعریف: این پارتیشن‌ها برای انجام آزمایش‌ها و تست‌های مختلف روی سیستم استفاده می‌شوند.
    • کاربرد: این پارتیشن‌ها معمولاً برای تست نرم‌افزارها، سیستم‌های عامل و یا سخت‌افزارها استفاده می‌شوند.

    32. پارتیشن‌های Archive (آرشیو)

    • تعریف: این پارتیشن‌ها برای ذخیره‌سازی داده‌های آرشیوی و قدیمی استفاده می‌شوند.
    • کاربرد: این پارتیشن‌ها معمولاً برای ذخیره‌سازی داده‌هایی که به ندرت استفاده می‌شوند، اما باید نگهداری شوند، استفاده می‌شوند.

    33. پارتیشن‌های Media (رسانه)

    • تعریف: این پارتیشن‌ها برای ذخیره‌سازی فایل‌های رسانه‌ای مانند موسیقی، ویدئوها و عکس‌ها استفاده می‌شوند.
    • کاربرد: این پارتیشن‌ها معمولاً از نوع Primary یا Logical هستند و می‌توانند با فرمت‌های مختلفی مانند NTFS، FAT32، یا ext4 فرمت شوند.

    34. پارتیشن‌های Network (شبکه)

    • تعریف: این پارتیشن‌ها برای ذخیره‌سازی داده‌های مربوط به شبکه و اشتراک‌گذاری فایل‌ها استفاده می‌شوند.
    • کاربرد: این پارتیشن‌ها معمولاً در محیط‌های شبکه‌ای استفاده می‌شوند و می‌توانند با پروتکل‌های مختلف شبکه مانند NFS یا SMB سازگار باشند.

    35. پارتیشن‌های Cloud (ابر)

    • تعریف: این پارتیشن‌ها برای ذخیره‌سازی داده‌ها در فضای ابری استفاده می‌شوند.
    • کاربرد: این پارتیشن‌ها معمولاً برای ذخیره‌سازی داده‌هایی که نیاز به دسترسی از راه دور دارند، استفاده می‌شوند.

    36. **پارتیشن‌های External (