شرکتها, کارخانجات -هورکا-مراکز پخش و کسب و کارها

سبد خرید شما خالی است.

چک‌لیست‌های ساده و پیچیده، امنیت ویندوز سرور

چک‌لیست امنیت ویندوز سرور : 90 + 9 + 1% تأمین امنیت

چک لیست ساده اول 90% امنیت ویندوز شما را ارتقا میدهد و و برای 9% مابقی باید چک لیست پیچیده را برای امنیت 9% استفاده کنید تا امنیت شما به 99 % برسد . اما 1% امنیت مابقی قابل تامین است ؟

بله، می‌توان به این شکل فکر کرد که چک‌لیست‌های امنیتی مختلف می‌توانند به سطوح متفاوتی از امنیت منجر شوند. بیایید این مفاهیم را به تفکیک توضیح دهیم:

در مجموع، با استفاده از چک‌لیست‌های مختلف و به کارگیری اقدامات مناسب، می‌توان امنیت ویندوز را به سطوح بالاتری ارتقا داد. در حالی که 90% امنیت ممکن است با تلاش اولیه و اقدامات ساده تأمین شود، 9% باقی‌مانده نیاز به استراتژی‌های پیچیده‌تر دارد و 1% آخر بستگی به شرایط خاص و نیازهای خاص دارد. این روند امنیتی باید یک فرآیند مداوم و پویا باشد که به طور مداوم به‌روزرسانی و بهبود یابد.

1. چک‌لیست ساده برای تأمین 90% امنیت ویندوز

  • این چک‌لیست شامل اقدامات اولیه و اساسی است که به راحتی قابل پیاده‌سازی هستند و می‌توانند تأثیر قابل توجهی بر امنیت کلی سیستم داشته باشند. این اقدامات ممکن است شامل موارد زیر باشد:
    • نصب و فعال‌سازی دیواره آتش (Firewall)
    • به‌روزرسانی سیستم‌عامل و نرم‌افزارها
    • استفاده از رمزهای عبور قوی
    • نصب نرم‌افزار ضد بدافزار
    • غیرفعال کردن خدمات غیرضروری
    • فعال‌سازی احراز هویت دو مرحله‌ای (2FA)

برای امنیت ویندوز سرور ، رعایت مجموعه‌ای از چک‌لیست‌ها می‌تواند به حفظ امنیت سرور کمک کند. در زیر یک چک‌لیست اولیه برای امنیت ویندوز سرور ارائه شده است که 90 درصد مواقع کاربرد دارد:

1. به‌روزرسانی سیستم‌عامل و پچ‌های امنیتی

  • پارامترها:
    • اطمینان از نصب به‌روزرسانی‌ها و پچ‌های امنیتی جدید.
    • تنظیم به‌روزرسانی‌های خودکار برای جلوگیری از نقص‌های امنیتی شناخته شده.

2. پیکربندی دیواره آتش (Firewall)

  • پارامترها:
    • اطمینان از فعال بودن فایروال ویندوز.
    • پیکربندی قوانین فایروال برای محدود کردن ترافیک غیرمجاز.
    • تعریف قواعد خروجی و ورودی فقط برای سرویس‌های ضروری.

3. مدیریت حساب‌های کاربری و دسترسی‌ها

  • پارامترها:
    • حذف یا غیرفعال کردن حساب‌های پیش‌فرض.
    • استفاده از حساب‌های محدود برای عملیات روزانه.
    • تنظیم نقش‌های دسترسی بر اساس اصل “کمترین امتیاز” (least privilege).
    • فعال کردن احراز هویت چند عاملی (MFA) برای دسترسی‌های مهم.

4. فعال‌سازی امنیت شبکه (Network Security)

  • پارامترها:
    • فعال کردن IPSec برای رمزگذاری ارتباطات شبکه.
    • محدود کردن دسترسی‌های شبکه به آدرس‌های IP مورد اعتماد.
    • نظارت بر ترافیک شبکه و تحلیل حملات احتمالی.

5. پیکربندی رمزنگاری و SSL/TLS

  • پارامترها:
    • فعال کردن پروتکل‌های SSL/TLS برای تمام ارتباطات.
    • استفاده از گواهی‌های معتبر SSL برای وب سرور‌ها.
    • پیکربندی ارتباطات امن RDP با استفاده از TLS.

6. مدیریت پورت‌ها و سرویس‌ها

  • پارامترها:
    • بستن تمامی پورت‌ها و سرویس‌های غیرضروری.
    • استفاده از پورت‌های سفارشی به جای پیش‌فرض (مانند تغییر پورت RDP).
    • پایش سرویس‌ها و اطمینان از این که تنها سرویس‌های ضروری فعال هستند.

7. پیکربندی سیاست‌های رمز عبور

  • پارامترها:
    • تنظیم سیاست‌های قوی برای رمز عبور (حداقل طول، پیچیدگی، و تاریخ انقضا).
    • اجبار به تغییر رمز عبور پیش‌فرض.
    • اطمینان از استفاده از رمزهای عبور چندگانه برای حساب‌های حساس.

8. نظارت و ثبت رخدادها (Logging and Monitoring)

  • پارامترها:
    • فعال کردن ابزارهای ثبت رخدادها (Event Logging).
    • تنظیم هشدارها برای فعالیت‌های مشکوک مانند تلاش‌های ورود ناموفق.
    • بررسی مداوم لاگ‌ها و تجزیه و تحلیل آن‌ها برای شناسایی فعالیت‌های غیرعادی.

9. پیکربندی امنیت RDP (Remote Desktop Protocol)

  • پارامترها:
    • فعال کردن احراز هویت سطح شبکه (NLA).
    • استفاده از VPN برای دسترسی به RDP.
    • محدود کردن تعداد تلاش‌های ورود ناموفق.

10. بک‌آپ‌گیری و بازیابی اطلاعات

  • پارامترها:
    • پیکربندی برنامه‌های منظم بک‌آپ‌گیری.
    • اطمینان از رمزگذاری بک‌آپ‌ها.
    • تست فرایندهای بازیابی اطلاعات برای اطمینان از سلامت و صحت نسخه‌های پشتیبان.

چک‌لیست امنیتی

  1. به‌روزرسانی‌ها و پچ‌ها نصب شده‌اند.
  2. فایروال فعال و پیکربندی شده است.
  3. حساب‌های پیش‌فرض غیرفعال و مدیریت شده‌اند.
  4. شبکه با IPSec ایمن شده است.
  5. SSL/TLS برای ارتباطات فعال است.
  6. پورت‌های غیرضروری بسته شده‌اند.
  7. سیاست‌های رمز عبور قوی اجرا شده‌اند.
  8. نظارت و ثبت رخدادها فعال و بررسی می‌شوند.
  9. دسترسی RDP ایمن شده است.
  10. بک‌آپ‌ها منظم و رمزگذاری شده‌اند.

این چک‌لیست برای اکثر نیازهای امنیتی ویندوز سرور 2019 کفایت می‌کند. البته بسته به نیازهای خاص شبکه و سازمان شما، ممکن است برخی تنظیمات اضافی نیز لازم باشد.

چک‌لیست پیچیده برای تأمین 9% باقی‌مانده

  • این چک‌لیست شامل اقداماتی است که بیشتر تخصصی و پیچیده‌تر هستند و نیاز به برنامه‌ریزی و پیاده‌سازی دقیق‌تری دارند. این اقدامات می‌توانند شامل موارد زیر باشند:
    • پیاده‌سازی سیستم‌های تشخیص و جلوگیری از نفوذ (IDS/IPS)
    • پیکربندی امنیتی پیشرفته و دسترسی‌های مدیریتی
    • نظارت مداوم بر لاگ‌های سیستم و تجزیه و تحلیل آن‌ها
    • استفاده از Threat Intelligence و شناسایی تهدیدات

برای تامین 9٪ باقی‌مانده از امنیت سرور ویندوز 2019 که نیاز به دقت بیشتری دارد و در برخی موارد خاص مورد استفاده قرار می‌گیرد، می‌توان اقدامات زیر را انجام داد:

1. استفاده از نرم‌افزارهای ضد بدافزار حرفه‌ای

  • جزئیات:
    • نصب نرم‌افزار ضد بدافزار (Anti-Malware) قوی علاوه بر Windows Defender.
    • تنظیم اسکن‌های زمان‌بندی‌شده برای بررسی منظم سرور.
    • استفاده از قابلیت‌های پیشرفته‌تری مانند شناسایی رفتارهای غیرعادی برای تشخیص تهدیدات جدید.

2. پیکربندی شبکه‌های مجازی (VLANs) و تقسیم‌بندی شبکه

  • جزئیات:
    • پیاده‌سازی VLAN برای جداسازی شبکه‌های مختلف و کاهش سطح دسترسی بین آنها.
    • استفاده از تقسیم‌بندی شبکه برای محدود کردن حملات داخلی و جلوگیری از گسترش تهدیدات.
    • تعیین سیاست‌های دسترسی به شبکه برای کنترل دقیق‌تر ارتباطات بین بخش‌های مختلف.

3. فعال کردن ابزارهای تشخیص و جلوگیری از نفوذ (IDS/IPS)

  • جزئیات:
    • استفاده از ابزارهای تشخیص نفوذ (Intrusion Detection Systems) مانند Snort.
    • تنظیم سیستم‌های جلوگیری از نفوذ (Intrusion Prevention Systems) برای متوقف کردن حملات در لحظه وقوع.
    • تحلیل و پاسخ به هشدارهای ایجاد شده توسط IDS/IPS برای جلوگیری از نفوذ.

4. اجرای سیاست‌های امنیتی سختگیرانه (Security Baselines)

  • جزئیات:
    • استفاده از Microsoft Security Compliance Toolkit برای اعمال بهترین سیاست‌های امنیتی.
    • ارزیابی و مقایسه تنظیمات امنیتی فعلی با استانداردهای Microsoft و تقویت بخش‌های آسیب‌پذیر.
    • بررسی و اعمال سخت‌گیری‌های امنیتی اضافی مانند محدودیت‌های بیشتر در دسترسی کاربران به منابع خاص.

5. فعال کردن امنیت پیشرفته برای ذخیره‌سازی داده‌ها

  • جزئیات:
    • استفاده از BitLocker برای رمزگذاری تمام درایوهای سرور.
    • تنظیم سیاست‌های ذخیره‌سازی امن برای داده‌های حساس و محرمانه.
    • اطمینان از رمزگذاری کامل داده‌ها هنگام انتقال (encryption in transit) و هنگام ذخیره‌سازی (encryption at rest).

6. آماده‌سازی برای بازیابی پس از رخداد (Disaster Recovery)

  • جزئیات:
    • تدوین و پیاده‌سازی یک برنامه بازیابی کامل برای مواقع بحران.
    • تست منظم فرآیندهای بازیابی اطلاعات از بک‌آپ‌ها و بهینه‌سازی آن‌ها.
    • استفاده از سایت‌های جایگزین (Failover Sites) و پیکربندی قابلیت‌های بازیابی خودکار (Automated Failover) برای افزایش تاب‌آوری سرور.

7. امنیت لاگین از طریق Windows Event Forwarding

  • جزئیات:
    • فعال‌سازی Windows Event Forwarding (WEF) برای جمع‌آوری و تحلیل رخدادهای امنیتی از چندین سیستم.
    • تمرکز بر لاگ‌های حساس مانند تلاش‌های ورود ناموفق، تغییرات در فایل‌های سیستمی، و دسترسی‌های غیرمجاز.
    • ادغام WEF با SIEM (Security Information and Event Management) برای تحلیل جامع.

8. ایجاد خط‌مشی‌های کنترل دسترسی پیشرفته (PAM/Just-in-Time Access)

  • جزئیات:
    • پیاده‌سازی Privileged Access Management (PAM) برای دسترسی‌های مدیریت شده و کنترل شده.
    • استفاده از دسترسی‌های Just-in-Time (JIT) برای اطمینان از اینکه حساب‌های مدیریتی تنها برای مدت محدود و مشخصی دسترسی دارند.
    • بررسی و حذف حساب‌های دارای دسترسی‌های بالا که دیگر مورد نیاز نیستند.

9. نظارت بر تهدیدات خارجی با Threat Intelligence

  • جزئیات:
    • ادغام ابزارهای Threat Intelligence برای دریافت هشدارها در مورد تهدیدات جدید و حملات احتمالی.
    • بروزرسانی منظم لیست‌های IP مشکوک و دامنه‌های بلاک شده.
    • استفاده از منابع Threat Intelligence برای ایجاد برنامه‌های پاسخ به تهدیدات.

10. امنیت DevOps و اتوماسیون امنیتی

  • جزئیات:
    • ادغام امنیت در فرآیند توسعه و عملیات (DevSecOps) برای شناسایی آسیب‌پذیری‌ها قبل از ورود به محیط عملیاتی.
    • استفاده از ابزارهای خودکار برای اسکن کدها و شناسایی حفره‌های امنیتی.
    • پیکربندی اسکریپت‌های خودکار برای رفع تهدیدات در لحظه وقوع.

3. تأمین 1% امنیت باقی‌مانده

  • تأمین این 1% باقی‌مانده به شدت وابسته به محیط خاص و نیازهای سازمانی است. این می‌تواند شامل اقدامات خاصی باشد که در شرایط خاص یا برای حفظ حساسیت‌های خاص مورد نیاز است. به عنوان مثال:
    • استفاده از فناوری‌های جدید و پیشرفته مانند یادگیری ماشین برای پیش‌بینی و شناسایی تهدیدات
    • طراحی و پیاده‌سازی سیاست‌های بازیابی و مدیریت بحران
    • انجام تست‌های نفوذ (Penetration Testing) برای شناسایی آسیب‌پذیری‌های بالقو

با پیاده‌سازی این موارد پیشرفته، سرور ویندوز 2019 شما از 100٪ امنیت بیشتری برخوردار می‌شود و در برابر تهدیدات جدید و پیچیده‌ای که ممکن است به وجود آیند، مقاوم‌تر خواهد بود.

آیا این نوشته برایتان مفید بود؟

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

لوگو png امداد شبکه