Hdd Partitin
پارتیشن‌بندی هارد دیسک به تقسیم فضای ذخیره‌سازی یک هارد دیسک به بخش‌های مجزا اشاره دارد که هر کدام می‌توانند به صورت مستقل مدیریت شوند. این کار برای اهداف مختلفی مانند نصب چند سیستم عامل، جداسازی داده‌ها، بهبود عملکرد و مدیریت بهتر فایل‌ها انجام می‌شود. در ادامه به برخی از انواع پارتیشن‌بندی هارد دیسک اشاره می‌کنیم:
۱. پارتیشن‌های Primary (اولیه)
- تعریف: این نوع پارتیشن‌ها اصلی‌ترین بخش‌های هارد دیسک هستند و می‌توانند حاوی سیستم عامل باشند.
- محدودیت: در یک هارد دیسک با استفاده از جدول پارتیشن‌بندی MBR (Master Boot Record)، تنها می‌توان حداکثر ۴ پارتیشن Primary ایجاد کرد. اگر نیاز به پارتیشن‌های بیشتری باشد، باید از پارتیشن‌های Extended استفاده کرد.
۲. پارتیشن‌های Extended (گسترش یافته)
- تعریف: این نوع پارتیشن‌ها به عنوان یک ظرف برای ایجاد پارتیشن‌های منطقی (Logical) استفاده می‌شوند.
- ویژگی: یک هارد دیسک می‌تواند تنها یک پارتیشن Extended داشته باشد، اما این پارتیشن می‌تواند به چندین پارتیشن منطقی تقسیم شود.
- کاربرد: پارتیشن‌های Extended برای ایجاد تعداد بیشتری پارتیشن در سیستم‌هایی که از MBR استفاده می‌کنند، مفید هستند.
۳. پارتیشن‌های Logical (منطقی)
- تعریف: این پارتیشن‌ها درون پارتیشن Extended ایجاد می‌شوند و می‌توانند برای ذخیره‌سازی داده‌ها یا نصب برنامه‌ها استفاده شوند.
- ویژگی: تعداد پارتیشن‌های منطقی می‌تواند بسیار بیشتر از پارتیشن‌های Primary باشد.
۴. پارتیشن‌های EFI (سیستم UEFI)
- تعریف: این پارتیشن‌ها در سیستم‌هایی که از UEFI به جای BIOS استفاده می‌کنند، ایجاد می‌شوند.
- کاربرد: پارتیشن EFI معمولاً برای ذخیره‌سازی فایل‌های بوت‌لودر و سایر اطلاعات مورد نیاز برای راه‌اندازی سیستم استفاده می‌شود.
- فرمت: این پارتیشن معمولاً با فرمت FAT32 فرمت می‌شود.
۵. پارتیشن‌های Swap (مبادله)
- تعریف: این نوع پارتیشن‌ها در سیستم‌های عامل لینوکس و یونیکس استفاده می‌شوند و به عنوان حافظه مجازی عمل می‌کنند.
- کاربرد: هنگامی که حافظه RAM سیستم پر می‌شود، سیستم عامل از فضای Swap برای ذخیره‌سازی موقت داده‌ها استفاده می‌کند.
۶. پارتیشن‌های Recovery (بازیابی)
- تعریف: این پارتیشن‌ها برای ذخیره‌سازی ابزارها و فایل‌های مورد نیاز برای بازیابی سیستم در صورت بروز مشکل استفاده می‌شوند.
- کاربرد: برخی از تولیدکنندگان لپ‌تاپ و کامپیوترها از قبل یک پارتیشن Recovery روی هارد دیسک ایجاد می‌کنند تا کاربران بتوانند سیستم را به حالت کارخانه بازگردانند.
۷. پارتیشن‌های Data (داده)
- تعریف: این پارتیشن‌ها به طور خاص برای ذخیره‌سازی داده‌های کاربر مانند فایل‌های شخصی، موسیقی، ویدئوها و اسناد استفاده می‌شوند.
- ویژگی: این پارتیشن‌ها معمولاً از نوع Primary یا Logical هستند و می‌توانند با فرمت‌های مختلفی مانند NTFS، FAT32، یا ext4 فرمت شوند.
۸. پارتیشن‌های Bootable (قابل بوت)
- تعریف: این پارتیشن‌ها حاوی فایل‌های مورد نیاز برای راه‌اندازی سیستم عامل هستند.
- کاربرد: معمولاً سیستم عامل‌ها مانند ویندوز یا لینوکس روی یک پارتیشن Bootable نصب می‌شوند.
۹. پارتیشن‌های GPT (GUID Partition Table)
- تعریف: GPT یک روش مدرن برای پارتیشن‌بندی هارد دیسک است که جایگزین MBR شده است.
- ویژگی: GPT محدودیت ۴ پارتیشن Primary را ندارد و می‌تواند تا ۱۲۸ پارتیشن Primary در ویندوز ایجاد کند. همچنین از هارد دیسک‌های بزرگ‌تر از ۲ ترابایت پشتیبانی می‌کند.
۱۰. پارتیشن‌های Dynamic (پویا)
- تعریف: این نوع پارتیشن‌بندی در ویندوز استفاده می‌شود و به کاربران اجازه می‌دهد تا پارتیشن‌ها را به صورت پویا مدیریت کنند.
- ویژگی: در این روش، پارتیشن‌ها می‌توانند به راحتی تغییر اندازه داده شوند و یا به صورت داینامیک گسترش یابند.
۱۱. پارتیشن‌های Hidden (مخفی)
- تعریف: این پارتیشن‌ها معمولاً از دید کاربر پنهان هستند و برای اهداف خاصی مانند ذخیره‌سازی اطلاعات سیستم یا بازیابی استفاده می‌شوند.
- کاربرد: برخی از تولیدکنندگان از پارتیشن‌های مخفی برای ذخیره‌سازی فایل‌های بازیابی سیستم استفاده می‌کنند.
۱۲. پارتیشن‌های RAID
- تعریف: این نوع پارتیشن‌بندی در سیستم‌هایی استفاده می‌شود که از تکنولوژی RAID (Redundant Array of Independent Disks) برای افزایش کارایی و امنیت داده‌ها استفاده می‌کنند.
- کاربرد: RAID می‌تواند برای ایجاد آرایه‌های مختلفی مانند RAID 0، RAID 1، RAID 5 و غیره استفاده شود.
۱۳. پارتیشن‌های LVM (Logical Volume Manager)
- تعریف: LVM یک روش پیشرفته برای مدیریت پارتیشن‌ها در سیستم‌های لینوکس است که به کاربران اجازه می‌دهد تا حجم‌های منطقی را به صورت پویا مدیریت کنند.
- ویژگی: با استفاده از LVM می‌توان حجم‌های منطقی را به راحتی تغییر اندازه داد، جابجا کرد و یا حتی به صورت آنلاین گسترش داد.
۱۴. پارتیشن‌های Encrypted (رمزگذاری شده)
- تعریف: این پارتیشن‌ها برای افزایش امنیت داده‌ها، به صورت رمزگذاری شده ایجاد می‌شوند.
- کاربرد: از این نوع پارتیشن‌ها برای ذخیره‌سازی داده‌های حساس استفاده می‌شود تا در صورت دسترسی غیرمجاز، داده‌ها قابل خواندن نباشند.
۱۵. پارتیشن‌های OEM (تولیدکننده تجهیزات اصلی)
- تعریف: این پارتیشن‌ها معمولاً توسط تولیدکنندگان سخت‌افزار ایجاد می‌شوند و حاوی ابزارها و نرم‌افزارهای خاصی هستند که برای پشتیبانی از سخت‌افزار مورد استفاده قرار می‌گیرند.
۱۶. پارتیشن‌های Reserved (رزرو شده)
- تعریف: این پارتیشن‌ها برای اهداف خاصی مانند ذخیره‌سازی اطلاعات سیستم یا فضای رزرو برای به‌روزرسانی‌های آینده استفاده می‌شوند.
- کاربرد: برخی از سیستم‌ها از پارتیشن‌های رزرو شده برای ذخیره‌سازی اطلاعات مربوط به به‌روزرسانی‌های سیستم عامل استفاده می‌کنند.
۱۷. پارتیشن‌های Hybrid (ترکیبی)
- تعریف: این نوع پارتیشن‌بندی ترکیبی از پارتیشن‌های Primary و Extended است و برای سیستم‌هایی استفاده می‌شود که نیاز به انعطاف‌پذیری بیشتری در مدیریت پارتیشن‌ها دارند.
۱۸. پارتیشن‌های System Reserved (رزرو شده سیستم)
- تعریف: این پارتیشن‌ها توسط سیستم عامل ویندوز ایجاد می‌شوند و حاوی فایل‌های مورد نیاز برای بوت سیستم و مدیریت دیسک هستند.
- کاربرد: این پارتیشن‌ها معمولاً کوچک هستند و برای ذخیره‌سازی اطلاعات مربوط به بوت‌لودر و مدیریت دیسک استفاده می‌شوند.
۱۹. پارتیشن‌های Unallocated (تخصیص نیافته)
- تعریف: این بخش‌ها از هارد دیسک هستند که هنوز به هیچ پارتیشنی اختصاص داده نشده‌اند.
- کاربرد: این فضا می‌تواند برای ایجاد پارتیشن‌های جدید یا گسترش پارتیشن‌های موجود استفاده شود.
۲۰. پارتیشن‌های Multi-Boot (چند بوت)
- تعریف: این نوع پارتیشن‌بندی برای نصب چند سیستم عامل بر روی یک هارد دیسک استفاده می‌شود.
- کاربرد: هر سیستم عامل روی یک پارتیشن جداگانه نصب می‌شود و کاربر می‌تواند در زمان بوت، سیستم عامل مورد نظر خود را انتخاب کند.
۲۱. پارتیشن‌های Backup (پشتیبان)
- تعریف: این پارتیشن‌ها برای ذخیره‌سازی نسخه‌های پشتیبان از داده‌ها و سیستم عامل استفاده می‌شوند.
- کاربرد: این پارتیشن‌ها می‌توانند به صورت دوره‌ای از داده‌های مهم پشتیبان تهیه کنند تا در صورت بروز مشکل، بتوان داده‌ها را بازیابی کرد.
۲۲. پارتیشن‌های Temporary (موقت)
- تعریف: این پارتیشن‌ها برای ذخیره‌سازی موقت داده‌ها استفاده می‌شوند و معمولاً پس از اتمام کار، پاک می‌شوند.
- کاربرد: این پارتیشن‌ها می‌توانند برای انجام عملیات‌های موقت مانند نصب نرم‌افزار یا انجام آزمایش‌ها استفاده شوند.
۲۳. پارتیشن‌های Shared (اشتراکی)
- تعریف: این پارتیشن‌ها برای اشتراک‌گذاری داده‌ها بین چند سیستم عامل یا کاربر استفاده می‌شوند.
- کاربرد: این پارتیشن‌ها معمولاً با فرمت‌هایی مانند FAT32 یا exFAT فرمت می‌شوند تا با سیستم‌های عامل مختلف سازگار باشند.
۲۴. پارتیشن‌های Read-Only (فقط خواندنی)
- تعریف: این پارتیشن‌ها به گونه‌ای تنظیم می‌شوند که تنها قابل خواندن باشند و امکان نوشتن یا تغییر داده‌ها در آن‌ها وجود ندارد.
- کاربرد: این پارتیشن‌ها برای ذخیره‌سازی داده‌های مهمی که نباید تغییر کنند، استفاده می‌شوند.
۲۵. پارتیشن‌های Virtual (مجازی)
- تعریف: این پارتیشن‌ها در محیط‌های مجازی‌سازی ایجاد می‌شوند و به عنوان یک هارد دیسک مجازی عمل می‌کنند.
- کاربرد: این پارتیشن‌ها برای نصب و اجرای سیستم‌های عامل مجازی استفاده می‌شوند.
۲۶. پارتیشن‌های System (سیستم)
- تعریف: این پارتیشن‌ها حاوی فایل‌های سیستم عامل و سایر فایل‌های ضروری برای راه‌اندازی سیستم هستند.
- کاربرد: این پارتیشن‌ها معمولاً توسط سیستم عامل ایجاد می‌شوند و برای ذخیره‌سازی فایل‌های سیستمی استفاده می‌شوند.
۲۷. پارتیشن‌های User (کاربر)
- تعریف: این پارتیشن‌ها برای ذخیره‌سازی داده‌های کاربران مانند فایل‌های شخصی، عکس‌ها، ویدئوها و اسناد استفاده می‌شوند.
- کاربرد: این پارتیشن‌ها معمولاً از نوع Primary یا Logical هستند و می‌توانند با فرمت‌های مختلفی مانند NTFS، FAT32، یا ext4 فرمت شوند.
۲۸. پارتیشن‌های Cache (حافظه پنهان)
- تعریف: این پارتیشن‌ها برای ذخیره‌سازی موقت داده‌ها و بهبود عملکرد سیستم استفاده می‌شوند.
- کاربرد: این پارتیشن‌ها معمولاً در سیستم‌هایی که از SSD استفاده می‌کنند، برای افزایش سرعت دسترسی به داده‌ها استفاده می‌شوند.
۲۹. پارتیشن‌های Diagnostic (تشخیصی)
- تعریف: این پارتیشن‌ها برای ذخیره‌سازی ابزارها و فایل‌های مورد نیاز برای تشخیص و عیب‌یابی مشکلات سیستم استفاده می‌شوند.
- کاربرد: این پارتیشن‌ها معمولاً توسط تولیدکنندگان سخت‌افزار ایجاد می‌شوند و حاوی ابزارهای تشخیصی هستند.
۳۰. پارتیشن‌های Utility (ابزاری)
- تعریف: این پارتیشن‌ها برای ذخیره‌سازی ابزارها و نرم‌افزارهای کمکی استفاده می‌شوند.
- کاربرد: این پارتیشن‌ها معمولاً توسط تولیدکنندگان سخت‌افزار ایجاد می‌شوند و حاوی ابزارهای کمکی برای مدیریت و پشتیبانی از سیستم هستند.
۳۱. پارتیشن‌های Test (آزمایشی)
- تعریف: این پارتیشن‌ها برای انجام آزمایش‌ها و تست‌های مختلف روی سیستم استفاده می‌شوند.
- کاربرد: این پارتیشن‌ها معمولاً برای تست نرم‌افزارها، سیستم‌های عامل و یا سخت‌افزارها استفاده می‌شوند.
۳۲. پارتیشن‌های Archive (آرشیو)
- تعریف: این پارتیشن‌ها برای ذخیره‌سازی داده‌های آرشیوی و قدیمی استفاده می‌شوند.
- کاربرد: این پارتیشن‌ها معمولاً برای ذخیره‌سازی داده‌هایی که به ندرت استفاده می‌شوند، اما باید نگهداری شوند، استفاده می‌شوند.
۳۳. پارتیشن‌های Media (رسانه)
- تعریف: این پارتیشن‌ها برای ذخیره‌سازی فایل‌های رسانه‌ای مانند موسیقی، ویدئوها و عکس‌ها استفاده می‌شوند.
- کاربرد: این پارتیشن‌ها معمولاً از نوع Primary یا Logical هستند و می‌توانند با فرمت‌های مختلفی مانند NTFS، FAT32، یا ext4 فرمت شوند.
۳۴. پارتیشن‌های Network (شبکه)
- تعریف: این پارتیشن‌ها برای ذخیره‌سازی داده‌های مربوط به شبکه و اشتراک‌گذاری فایل‌ها استفاده می‌شوند.
- کاربرد: این پارتیشن‌ها معمولاً در محیط‌های شبکه‌ای استفاده می‌شوند و می‌توانند با پروتکل‌های مختلف شبکه مانند NFS یا SMB سازگار باشند.
۳۵. پارتیشن‌های Cloud (ابر)
- تعریف: این پارتیشن‌ها برای ذخیره‌سازی داده‌ها در فضای ابری استفاده می‌شوند.
- کاربرد: این پارتیشن‌ها معمولاً برای ذخیره‌سازی داده‌هایی که نیاز به دسترسی از راه دور دارند، استفاده می‌شوند.
