انواع سرورها: کارکردها و ویژگی های 22 نوع سرور در شبکه های کامپیوتری
هر زیرساخت فناوری اطلاعات از سرورها تشکیل شده است، درست مانند آجرهایی که یک خانه را تشکیل می دهند. سرورها پیکربندی های مختلفی دارند و اهداف مختلفی را انجام می دهند. به عنوان مثال، برخی درخواست ها را به مسیرهایی به آدرس های IP خاص تبدیل می کنند، در حالی که برخی دیگر داده ها را ذخیره می کنند. نقش‌های سرور آنقدر متمایز هستند که در ابتدا مشخص نیست که چرا این مؤلفه‌ها نام یکسانی دارند.
در این مقاله، ساختار تمام انواع سرورهای اولیه را بررسی می کنیم و عملکرد آنها را به عنوان گره های زیرساخت فناوری انفرادی بررسی می کنیم. ،
اگر وقت کافی برای خواندن کل متن ندارید، از فهرست مطالب برای پیدا کردن اطلاعات مربوط به نوع سرور مورد نظر استفاده کنید .
سرورهای ابری و VPS چگونه کار می کنند
هر سروری را می توان به عنوان یک مجموعه HW/SW متشکل از سخت افزار (پردازنده، کارت گرافیک، RAM) و نرم افزاری که عملکرد خاصی را انجام می دهد، توصیف کرد. به عنوان مثال، می تواند به عنوان منابع محاسباتی برای توسعه یا به عنوان یک “پلتفرم” برای میزبانی دروازه های شبکه عمل کند.
سرورهای ابری و VPS وجود دارند، اما آنها منابع یکسانی را با هدف ادغام برای مقابله با چالش های تجاری به اشتراک می گذارند. تمایز اصلی این است که یک VPS به طور مستقیم از منابع استفاده می کند، در حالی که یک سرور ابری دارای یک لایه مجازی سازی است. این فناوری منابع سرورهای فیزیکی را در خوشه ها ادغام کرده و به عنوان واحدهای منطقی به کاربران ارائه می دهد. ارائه دهندگان خدمات ایمنی در برابر آتش، شبکه، برق و سرمایش را تضمین می کنند – همه این موارد برای عملکرد صحیح سرورها ضروری است.
اهمیت سرورها
هر سرویس آنلاین محبوب را به تصویر بکشید. این می تواند یک وب سایت رزرو هتل یا یک برنامه بازی باشد. استقرار زیرساخت چنین پروژه ای در رایانه خانگی غیرممکن است. منابع بیشتری برای مدیریت بار سرویس از سوی کاربران، و همچنین معماری پیچیده‌تر مورد نیاز است – «بلوک‌های» مجزا برای اجرای برنامه، ذخیره داده‌ها و محتوای ثابت، پشتیبان‌گیری و غیره مورد نیاز است. سرورها در این سناریو به عنوان این “بلوک ها” عمل می کنند.
اجزای سرور
سرورها طوری مهندسی شده اند که عملکرد شبانه روزی پایدار، انعطاف پذیری و مقیاس پذیری را تضمین کنند. وقتی صحبت از تجهیزات سرور می شود، معمولاً در رک های تخصصی در مراکز داده نصب می شوند. این امکان پشتیبانی متمرکز و نگهداری از تجهیزات را فراهم می کند. هنگام بررسی ساختارهای سرور، تقریباً هر پیکربندی را می توان به چندین مؤلفه تقسیم کرد.
CPU
برخلاف CPU های رومیزی، CPU های سرور می توانند به طور مداوم و تحت بارهای پر استرس کار کنند.
معماری آنها امکان به حداقل رساندن زمان خرابی را فراهم می کند. این امر از طریق پردازش چند هسته ای، نرخ کلاک بالا و حافظه کافی که برای ذخیره سازی ذخیره شده است به دست می آید.
جدای از آن، سه ویژگی اصلی معماری وجود دارد که باید برجسته شود:
- سنسورهای دمای اضافی و حتی سرعت سنج برای حفظ وضعیت عملکرد CPU.
- یک تایمر نگهبان یکپارچه طراحی شده برای راه اندازی مجدد CPU در صورت یخ زدگی.
- یک حالت منحصر به فرد برای کار با هارد دیسک های گروه بندی شده در آرایه های RAID، و همچنین RAM که از حافظه ثبت شده به جای حافظه ثبت نشده معمولی استفاده می کند.
رم
حافظه «سرور» خاصی وجود ندارد. انواع مختلفی از RAM وجود دارد. برخی برای سرورها و برخی فقط برای رایانه های شخصی معمولی مناسب هستند.
تمایز در این واقعیت نهفته است که حافظه نصب شده توسط سرور از کدهای تصحیح خطا پشتیبانی می کند. با توجه به ویژگی های بار و چند رشته ای در سرورها، این یک جنبه حیاتی است که پردازش دقیق را تضمین می کند. برای حافظه کاربر معمولی، آنقدرها مهم نیست، اما نمی توان گفت که خرابی ها در آنجا بیشتر اتفاق می افتد. به زبان ساده، این نوع حافظه برای وظایف سرور طراحی نشده است و به خوبی از عهده حجم کاری خود بر می آید.
پردازنده گرافیکی
کارت‌های گرافیک سرور معمولاً برای کار با مدل‌های ML، رندر کردن گرافیک و حل مسائل تحلیلی پیچیده استفاده می‌شوند. اخیراً، بخش ML به طور فزاینده ای از حافظه ویدیویی برای یادگیری ماشین درخواست می کند، زیرا می تواند زمان مورد نیاز برای محاسبات آزمایشی را به میزان قابل توجهی کاهش دهد.
رسیدگی به این نوع حجم کاری روی پردازنده‌های گرافیکی بازی یا یک CPU 2 تا 10 برابر بیشتر طول می‌کشد. گاهی اوقات، به دلیل ویژگی های معماری حافظه ویدئویی سرور، حتی غیرممکن است. ویژگی کلیدی، تصحیح خودکار خطا است، مشابه آنچه در بخش RAM توضیح دادیم.
کارت های گرافیک سرور طرفداران خاص خود را ندارند زیرا برای کار در مراکز داده با سیستم های خنک کننده اختصاصی طراحی شده اند.
درایوها و حافظه
هدف ارائه‌دهندگان انتقال به درایوهای SSD و NVMe استاندارد است زیرا سرعت خواندن و نوشتن سریع‌تری را در مقایسه با هارد دیسک‌های سنتی فراهم می‌کنند.
علاوه بر این، درایوهای سرور از دستورات کنترلر RAID پشتیبانی می کنند، دارای ویژگی تصحیح خودکار خطای پیشرفته تری هستند، دوره گارانتی طولانی تری دارند و برای عملیات چند کاربره طراحی شده اند.
معماری سرور مبتنی بر مفهوم تفکیک عملکرد در بین سرورهای جداگانه است که هر کدام وظیفه خاصی را بر عهده دارند. این رویکرد توزیع بار را قادر می سازد و قابلیت اطمینان سیستم را افزایش می دهد.
شرایط عملکرد سرور
ایجاد شرایط مناسب برای عملکرد سرور ضروری است. نباید تحت تأثیر مسائل مربوط به برق یا اتصال به اینترنت قرار گیرد. سرور باید به طور ایمن داده ها را ذخیره کند، خنک کننده را حفظ کند و 24/7 کار کند. اجرای چنین سیستمی در خانه به دلیل ایمنی آتش و الزامات عایق صدا تقریباً غیرممکن است.
سرور باید به طور یکپارچه کار کند تا اطمینان حاصل شود که برنامه ها و سرویس ها همیشه در دسترس هستند و کلاینت ها به طور مداوم داده های خود را بدون از دست دادن چیزی در طول ضبط دریافت می کنند.
معماری سرور چیست؟
پیاده سازی مشتری-سرور رایج ترین انتخاب معماری است. کاربران دسترسی مستقیم به سرور ندارند اما رابطی برای ارسال درخواست یا دستورات دارند. این درخواست ها بسته به مقیاس پروژه به یک متعادل کننده بار یا یک سرور (خوشه سرور) ارسال می شود. سرور حاوی کد است اما داده های کاربر نیست. بنابراین، سرور (اگر پایگاه داده روی سرور نباشد) درخواستی را به پایگاه داده (در اصل یک سرور دیگر) ارسال می کند. اگر اطلاعات مورد نیاز در پایگاه داده باشد، از طریق سرور به رابط کاربری که آن را درخواست کرده است ارسال می شود.
به این ترتیب نه تنها توسعه دهندگان، بلکه کاربران عادی نیز می توانند به داده ها دسترسی داشته باشند.
وب سرور
وب سرور نرم افزاری است که از طریق پروتکل های HTTP و HTTPS به وب سایت ها دسترسی می دهد. روی سرور کار می کند و درخواست های مشتریان (مثلاً مرورگرها) را می پذیرد و با ارسال داده های درخواستی پاسخ می دهد.
وب سرورها از چندین جزء تشکیل شده اند:
1. یک برنامه کاربردی سرور که درخواست ها را پردازش کرده و پاسخ ها را تولید می کند.
2. یک برنامه کاربردی رسیدگی به درخواست که درخواست ها را تجزیه و تحلیل می کند و تعیین می کند که کدام منابع باید برگردانده شوند.
3. پایگاه داده حاوی اطلاعاتی در مورد صفحات وب و سایر منابع.
4. یک رابط شبکه که مسئول مدیریت بسته های شبکه ورودی و خروجی است.
وب سرورها می توانند بر روی سیستم عامل های مختلفی کار کنند: ویندوز، لینوکس و macOS. علاوه بر این، آنها می توانند از زبان های برنامه نویسی مختلف پشتیبانی کنند: PHP، Python، Ruby و Java.
یک سرور می تواند چندین وب سایت را با استفاده از میزبان های مجازی مدیریت کند. این بدان معنی است که هر وب سایت نام دامنه و مجموعه فایل جداگانه خود را دارد، اما همه توسط یک سرور ارائه می شوند.
سرور پروکسی Proxy Server
یک سرور پروکسی به عنوان یک واسطه بین مشتری و سرور دیگر عمل می کند. درخواست های مشتری را می پذیرد، آنها را به سرور راه دور ارسال می کند و پاسخ را برای مشتری ارسال می کند.
سرورهای پروکسی برای اهداف مختلفی استفاده می شوند:
- بهبود سرعت شبکه،
- فیلتر کردن ترافیک،
- تضمین امنیت و ناشناس ماندن کاربران
از نظر فنی، سرور پروکسی در سطح برنامه در معماری شبکه OSI کار می کند. می توان آن را به عنوان نرم افزار جداگانه پیاده سازی کرد یا در برنامه های کاربردی دیگر مانند مرورگر ادغام کرد.
سرور پروکسی می تواند از پروتکل های مختلفی برای برقراری ارتباط با مشتری و سرور راه دور استفاده کند: HTTP، FTP، SOCKS و غیره. همچنین برای افزایش سرعت دسترسی به منابع و کاهش بار شبکه، داده ها را در حافظه پنهان ذخیره می کند.
استفاده صحیح از سرور پروکسی می تواند عملکرد و امنیت سیستم را بهبود بخشد.
برای فراهم آوردن ابزارهای همکاری و تبادل اطلاعات بین اعضای شبکه مورد استفاده قرار می‌گیرد.
سرور FTP از طریق FTP (پروتکل انتقال فایل) به فایل‌ها و دایرکتوری‌ها در رایانه راه دور دسترسی پیدا می‌کند.
از نظر فنی، سرورهای FTP در لایه برنامه در معماری شبکه OSI کار می کنند. کاربران می توانند با استفاده از یک سرویس گیرنده FTP اختصاصی (به عنوان مثال، FileZilla) یا یک مرورگر وب که از پروتکل FTP پشتیبانی می کند، به یک سرور FTP متصل شوند.
سرورهای FTP می توانند با استفاده از روش های مختلف احراز هویت، مانند دسترسی ناشناس، نام کاربری و رمز عبور، یا گواهی های امنیتی، به فایل ها و دایرکتوری ها دسترسی داشته باشند. آنها همچنین می توانند از روش های مختلف رمزگذاری برای محافظت از داده ها استفاده کنند.
سرورهای FTP چندین تنظیمات پیکربندی دارند. به عنوان مثال می‌توان به محدود کردن دسترسی به فایل‌ها و دایرکتوری‌ها، تعیین سهمیه‌های کاربر، ثبت فعالیت‌های کاربر و موارد دیگر اشاره کرد. علاوه بر این، کش داده ها را می توان برای تسریع دسترسی به منابع و کاهش فشار شبکه مورد استفاده قرار داد.
سرور VPN (Virtual Private Network Server):
برای ایجاد اتصال امن بین شبکه‌های مختلف از طریق اینترنت استفاده می‌شود.
برنامه ی سرور Application Server
یک سرور کاربردی نرم افزار سروری است که به برنامه ها یک محیط زمان اجرا و دسترسی به منابع مختلف مانند پایگاه های داده، سیستم های فایل، خدمات شبکه و غیره را ارائه می دهد.
سرورهای برنامه یک محیط زمان اجرا را برای برنامه ها فراهم می کند و آنها را قادر می سازد در یک محیط توزیع شده کار کنند و داده ها را با سایر برنامه ها به اشتراک بگذارند.
چنین سرورهایی می توانند تنظیمات پیکربندی مختلفی داشته باشند، از جمله مقیاس بندی، تعادل بار، ذخیره داده ها، نظارت بر عملکرد و موارد دیگر.
سرور فایل File Server
یک سرور فایل امکان دسترسی به سیستم فایل را فراهم می کند و تبادل داده ها را بین کاربران در یک محیط توزیع شده تسهیل می کند.
سرور فایل از پروتکل های SMB (Server Message Block) یا NFS (Network File System) برای تبادل داده بین مشتری و سرور استفاده می کند.
به هر کاربر مجاز مقدار مشخصی از فضای ذخیره سازی در سرور فایل اختصاص داده می شود. بسته به تنظیمات دسترسی، سایر کاربران می توانند این فایل ها را نیز باز کرده، بخوانند و ویرایش کنند. مجوزهای سرور فایل توسط مدیر ایجاد می شود.
سرورهای فایل اغلب برای ذخیره و پردازش فایل ها و همچنین به عنوان مخازن و سرورهای پشتیبان استفاده می شوند.
سرور پایگاه داده Database Server
این سرورها دسترسی مداوم به داده ها را ارائه می دهند و بر ذخیره سازی، پردازش و انتقال صحیح داده ها نظارت می کنند. به عنوان مثال، سرورهای پایگاه داده داده های شرکت را ذخیره می کنند و پایگاه های داده برنامه مشتری-سرور را پردازش می کنند. بنابراین، تحمل خطا و سرعت عملکرد پارامترهای حیاتی برای این نوع سرور هستند. انتخاب سرور پایگاه داده مستقیماً تحت تأثیر وظایف موجود است.
تکثیر داده ها بین گره ها فرآیند کلیدی است. این مستلزم حفظ سه نسخه از داده ها است. بدین ترتیب از دست دادن داده ها یا تراکنش های ناقص جلوگیری می شود.
سرور پست الکترونیکی
سرور پست الکترونیکی امکان ارسال، دریافت و ذخیره پیام های الکترونیکی را فراهم می کند.
این سرور از SMTP (پروتکل انتقال ایمیل ساده) و POP3 (پروتکل پست اداره پست نسخه 3) یا IMAP (پروتکل دسترسی به پیام های اینترنتی) برای تبادل داده بین مشتری و سرور استفاده می کند.
ویژگی های سرور ایمیل:
- مدیریت و فیلتر کردن هرزنامه،
- محافظت در برابر ویروس ها،
- احراز هویت کاربر،
- مدیریت صف های پیام،
- پشتیبان گیری و بازیابی اطلاعات
سرورهای ایمیل می توانند چندین تنظیمات پیکربندی داشته باشند. به عنوان مثال، پیکربندی ذخیره سازی صندوق پست، دسترسی به نامه از طریق رابط های وب یا دستگاه های تلفن همراه، ارسال پیام، پاسخ خودکار و غیره.
برای اطمینان از امنیت و کنترل دسترسی به نامه، سرور ایمیل می‌تواند از SSL/TLS (Secure Sockets Layer/Transport Layer Security) برای رمزگذاری ترافیک و همچنین مکانیزم‌های مجوز و احراز هویت استفاده کند.
سرور DNS
یک سرور DNS (سیستم نام دامنه) مسئول تبدیل نام دامنه به آدرس IP برای رایانه ها و سایر دستگاه های شبکه است. آنها همچنین با ذخیره اطلاعات دامنه و آدرس IP به تسریع دسترسی به وب سایت کمک می کنند.
هنگامی که یک کاربر آدرس وب را در مرورگر تایپ می کند، از نام دامنه ای مانند servercore.com استفاده می کند. سرور DNS این نام دامنه را به یک آدرس IP که برای اتصال به سرور میزبان وب سایت استفاده می شود ترجمه می کند.
هنگامی که کاربر یک نام دامنه را درخواست می کند، درخواست او به سرور DNS محلی ارسال می شود که پایگاه داده ذخیره شده آن را بررسی می کند. اگر نام دامنه درخواستی در حافظه پنهان یافت نشد، سرور DNS محلی درخواستی را به یکی از سرورهای DNS ریشه ارسال می کند.
سرورهای DNS ریشه حاوی اطلاعاتی در مورد مناطق سطح بالای دامنه مانند .com، .org، .net و غیره هستند. با این حال، اطلاعات مربوط به دامنه های خاص در آنجا قرار ندارد. در عین حال، آنها می توانند به سرورهای DNS دیگری که حاوی اطلاعات مربوط به دامنه درخواستی هستند اشاره کنند.
هنگامی که سرور DNS محلی پاسخی را از سرور DNS ریشه دریافت می کند، درخواستی را به سرور DNS مسئول ناحیه دامنه درخواستی ارسال می کند. اگر نام دامنه درخواستی در این منطقه باشد، سرور DNS آدرس IP مربوطه را برمی گرداند. اگر نام دامنه درخواستی در منطقه دیگری باشد، سرور DNS می تواند درخواست را به سرور DNS دیگری که آن منطقه را مدیریت می کند هدایت کند.
سرور DNS همچنین می تواند برای پیکربندی تغییر آدرس های IP به نام دامنه استفاده شود.
۱۵. سرور نرم‌افزارهای هماهنگی (Collaboration Software Server): برای فراهم آوردن ابزارهای همکاری و تبادل اطلاعات بین اعضای شبکه مورد استفاده قرار می‌گیرد.
سرور نرم‌افزارهای هماهنگی (Collaboration Software Server):
یک سرور مکاتبات اداری به مشتریان اجازه می دهد تا با همان پروژه تعامل داشته باشند و فایل ها و نظرات را به طور همزمان رد و بدل کنند.
توابع اصلی این نوع سرور عبارتند از:
1. ذخیره سازی تمام اسناد و پروژه هایی که کاربران روی آنها کار می کنند. به علاوه دسترسی به نسخه فعلی سند در هر زمان و از هر مکان.
2. همگام سازی خودکار تغییرات ایجاد شده توسط کاربران در پروژه ها، به طوری که همه شرکت کنندگان بتوانند با آخرین نسخه کار کنند.
3. مدیریت دسترسی کاربران به اسناد و پروژه ها و تعریف حقوق دسترسی برای هر شرکت کننده.
4. تبادل پیام ها و نظرات در زمان واقعی برای ساده سازی ارتباطات تیمی.
5. ایجاد نسخه پشتیبان از داده ها به طوری که کاربران بتوانند در صورت خرابی از یک ایست بازرسی بازیابی کنند.
سرور بازی Gaming Server
یک سرور بازی برای حفظ دسترسی، ذخیره سازی و مدیریت داده های بازی (پیشرفت، آیتم های بازی، نقشه ها) در بازی های ویدیویی آنلاین مستقر شده است. سرورهای این نوع امکان دسترسی همزمان به محتوای بازی را برای بازیکنان در سراسر جهان فراهم می کنند.
سرورهای بازی تمام تغییرات ایجاد شده توسط یک بازیکن را برای جلوگیری از تقلب و تداخل در پیشرفت سایر بازیکنان ثبت می کنند. این از الگوریتم های مختلف همگام سازی داده ها استفاده می کند که تاخیرها را به حداقل می رساند و دسترسی سریع به اطلاعات به روز را فراهم می کند.
کنترل دسترسی یکی دیگر از عملکردهای مهم است. سرور امکان مدیریت دسترسی کاربر به بازی، تعریف حقوق و صف بندی برای هر کاربر را می دهد. به عنوان مثال، مدیران ممکن است نسبت به کاربران عادی امتیاز دسترسی بالاتری داشته باشند و اگر سرورهای بازی کافی نباشد، بازیکنان می‌توانند شماره صف خود را روی صفحه ببینند. این پدیده معمولاً در روز راه اندازی پروژه رخ می دهد.
علاوه بر این، سرور به بازیکنان امکان می دهد پیام ها و نظرات را در زمان واقعی مبادله کنند. این ارتباط بین شرکت کنندگان در بازی را ساده می کند. برای این منظور از پروتکل های پیام رسانی مختلفی مانند TCP/IP و UDP استفاده می شود.
سرور همچنین به طور خودکار نسخه های پشتیبان ایجاد می کند تا کاربران بتوانند اطلاعات بازی خود را در صورت خرابی یا از دست دادن اطلاعات بازیابی کنند. برای این منظور از فناوری های مختلف پشتیبان گیری از داده ها مانند RAID و سه گانه استفاده می شود.
سرور مانیتورینگ و مدیریت
Monitoring and Management Server
این نوع سرور برای نظارت و مدیریت سرورهای دیگر در یک شبکه شاخه ای استفاده می شود. مدیریت از راه دور و نظارت بر عملکرد سرورها را امکان پذیر می کند و اطلاعاتی در مورد وضعیت سرورها و بار آنها ارائه می دهد.
این سیستم‌های نظارت بر عملکرد، سیستم‌های ثبت رویداد، سیستم‌های هشدار و ابزارهای اتوماسیون را به کار می‌گیرد.
به عنوان مثال، ابزارهای پیکربندی خودکار شامل Ansible و Puppet هستند.
سرور از سرورهای شبکه در برابر هک و حملات محافظت می کند و اطلاعاتی در مورد آسیب پذیری ها و مشکلات امنیتی احتمالی مانند حملات DDoS به مدیران ارائه می دهد. برای این منظور از ابزارهای امنیتی مختلفی که همراه با سرورهای مانیتورینگ کار می کنند استفاده می شود.
این اجازه می دهد تا مدیران به سرعت به مشکلات پاسخ دهند و امنیت و قابلیت اطمینان سرورهای شبکه را تضمین می کند. علاوه بر این، بهینه سازی عملکرد و بهبود تجربه کاربر را امکان پذیر می کند.
سرور DHCP
سرور DHCP (پروتکل پیکربندی میزبان پویا) به طور خودکار آدرس های IP و سایر پارامترهای اتصال شبکه را به رایانه های موجود در شبکه اختصاص می دهد. سرورهای DHCP از پروتکل مناسب برای تبادل اطلاعات بین کلاینت و سرور استفاده می کنند. مشتریان درخواست یک آدرس IP را به سرور ارسال می کنند و سرور با اختصاص یک آدرس IP رایگان از مجموعه آدرس IP به آنها پاسخ می دهد. وظیفه اصلی سرور DHCP مدیریت تداخل آدرس IP است. یک سرور DHCP می تواند تضادهای آدرس IP را شناسایی کرده و به طور خودکار آنها را حل کند تا از مشکلات شبکه جلوگیری کند.
علاوه بر تخصیص آدرس های IP، یک سرور DHCP می تواند سایر پارامترهای اتصال شبکه را نیز اختصاص دهد:
- پوشش زیر شبکه،
- دروازه پیش فرض،
- سرورهای DNS
این به مشتریان امکان می‌دهد تا اتصالات شبکه خود را بدون وارد کردن دستی هر پارامتر پیکربندی کنند.
سرور DHCP از یک پایگاه داده برای ذخیره اطلاعات مربوط به آدرس های IP اختصاص داده شده و سایر پارامترها استفاده می کند. بسته به پیکربندی شبکه، پایگاه داده می تواند محلی یا توزیع شده باشد. الگوریتم‌های مختلفی مانند «اولین در دسترس» یا «کوچک‌ترین زیرشبکه موجود» می‌توانند توسط سرور DHCP برای تخصیص آدرس‌های IP استفاده شوند.
با احراز هویت کلاینت ها، سرور DHCP امنیت شبکه را نیز تضمین می کند. روش های مختلف احراز هویت، مانند تأیید آدرس MAC یا استفاده از گواهی، می تواند مورد استفاده قرار گیرد.
سرور فکس Fax server
سرور فکس ارسال و دریافت فکس را از طریق شبکه امکان پذیر می کند. سرورهای فکس را می توان بر روی یک رایانه شخصی یا یک سرور شبکه نصب کرد. آنها انتقال کارآمد و ایمن اسناد را بین دستگاه های مختلف تضمین می کنند. اصل عملکرد آنها مشابه سرورهای پست الکترونیکی است.
وظیفه اصلی سرور فکس تبدیل اسناد به فرمتی است که می تواند از طریق خط تلفن ارسال شود. سرور فکس از پروتکل های انتقال داده مانند T.30، T.38 و SIP برای تبادل اطلاعات بین دستگاه ها استفاده می کند.
علاوه بر این، سرور فکس می تواند فکس ها را ذخیره و مدیریت کند. می توانید فکس برنامه ریزی شده خودکار، پشتیبانی از چندین خط برای ارسال و دریافت فکس به طور همزمان، و پشتیبانی از فرمت های اسناد مختلف مانند PDF، TIFF و JPEG را تنظیم کنید.
سرور فکس می تواند از رمزگذاری داده ها و احراز هویت برای اطمینان از انتقال امن داده ها استفاده کند. سرور فکس همچنین می تواند با یک سیستم مدیریت اسناد ادغام شود تا به طور خودکار اسناد را به آدرس های خاص ارسال کند.
سرور کاتالوگ یا اکتیو دایرکتوری یا دامین کنترلر
سرور کاتالوگ حاوی اطلاعاتی در مورد کاربران، رایانه ها، گروه ها و سایر اشیاء در شبکه است. سرورهای کاتالوگ برای مدیریت و کنترل دسترسی به منابع شبکه به صورت متمرکز استفاده می شوند.
وظیفه اصلی آنها ذخیره و مدیریت اطلاعات کاربران و سایر اشیاء در شبکه است. سرور کاتالوگ از پروتکل دسترسی Lightweight Directory Access Protocol (LDAP) برای تبادل اطلاعات بین مشتری و سرور استفاده می کند.
این می تواند تعدادی عملکرد اضافی مانند احراز هویت و مجوز کاربر، مدیریت گروه و سیاست های امنیتی و همچنین پشتیبانی از فرمت های مختلف داده مانند XML و JSON را انجام دهد.
سرور کاتالوگ از یک پایگاه داده برای ذخیره اطلاعات در مورد کاربران، گروه ها و سایر اشیاء در شبکه استفاده می کند. پایگاه داده می تواند توزیع شود که عملکرد و مقیاس پذیری سرور کاتالوگ را بهبود می بخشد.
یکی از وظایف مهم سرور کاتالوگ، دسترسی ایمن به منابع شبکه است. می تواند از سیاست های امنیتی برای کنترل دسترسی کاربر به منابع شبکه استفاده کند. از رمزگذاری داده ها می توان برای محافظت از اطلاعات در برابر دسترسی های غیرمجاز استفاده کرد.
علاوه بر این، از سرور کاتالوگ می توان برای خودکارسازی فرآیندهای تجاری مرتبط با مدیریت منابع شبکه استفاده کرد. به عنوان مثال، می توان آن را با یک سیستم مدیریت منابع ادغام کرد تا به طور خودکار حقوق دسترسی کاربر به منابع را اختصاص دهد.
پرینت سرور
سرور مدیریت و اشتراک گذاری چاپگرها ی تحت شبکه
سرور ارتباطات یا روتر Communications Server
یک سرور ارتباطی امکان تبادل اطلاعات بین دستگاه های مختلف در شبکه را فراهم می کند. از سرورهای ارتباطی می توان برای انتقال داده ها بین رایانه ها، روترها، سوئیچ ها، چاپگرها و سایر دستگاه ها استفاده کرد. آنها همچنین عملکردهای اضافی زیر را انجام می دهند:
- مسیریابی داده، data routing,
- فیلتر ترافیک، traffic filtering,
- متعادل سازی بار load balancing.
سرور ارتباطی از پروتکل های مختلفی برای انتقال داده ها بین دستگاه ها استفاده می کند. به عنوان مثال، TCP/IP برای انتقال داده ها در اینترنت، HTTP برای انتقال داده های صفحه وب، FTP برای انتقال فایل ها و غیره استفاده می شود.
ارتباطات از روش های مختلفی برای ایمن سازی داده ها در شبکه استفاده می کند. به عنوان مثال، می تواند از رمزگذاری داده ها برای محافظت از اطلاعات در برابر دسترسی غیرمجاز و فیلتر کردن ترافیک برای مسدود کردن اتصالات ناخواسته استفاده کند.
سرور ارتباطی را می توان با سیستم های دیگر، مانند سیستم مدیریت منابع، برای انتقال خودکار داده ها بین دستگاه های موجود در شبکه، ادغام کرد.
سرور محاسباتی Computing server
یک سرور محاسباتی می تواند برای پردازش مقادیر زیادی از داده ها، محاسبات، شبیه سازی ها و سایر وظایف محاسباتی استفاده شود. به عنوان مثال، زمانی که شما نیاز به انجام وظایف آموزشی مدل ML یا انجام تجزیه و تحلیل داده دارید.
با توجه به علاقه روزافزون به شبکه های عصبی و یادگیری ماشینی، سرورهای محاسباتی معمولاً با GPU اجاره می شوند. کارت گرافیک عملکرد سریعتر را تضمین می کند و باعث صرفه جویی در بودجه در منابع می شود.
سرور فایروال (Firewall Server):
برای مدیریت و کنترل دسترسی به شبکه از طریق فیلترینگ ترافیک استفاده می‌شود.
سرور VoIP (Voice over IP Server):
برای ارسال و دریافت تماس‌های تلفنی از طریق شبکه اینترنتی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
سرور نرم‌افزارهای مجازی‌سازی (Virtualization Server):
برای مدیریت و اجرای ماشین‌های مجازی در شبکه استفاده می‌شود.
سرور IRC
یک سرور IRC (Internet Relay Chat) ارتباط بین کاربران را با استفاده از پروتکل IRC فراهم می کند. این به کاربران اجازه می دهد تا در زمان واقعی ارتباط برقرار کنند.
عملکرد اصلی سرورهای IRC ایجاد ارتباط بین کلاینت هایی است که از پروتکل IRC استفاده می کنند. هنگامی که یک کلاینت به سرور متصل می شود، یک درخواست ثبت نام ارسال می کند و سرور ارتباطی بین مشتری و سایر کاربران در شبکه ایجاد می کند.
سرور IRC از پروتکل IRC برای تبادل پیام بین مشتریان استفاده می کند. پروتکل IRC از یک قالب پیام مبتنی بر متن استفاده می کند و به کاربران اجازه می دهد در کانال ها یا به صورت خصوصی ارتباط برقرار کنند. مشتریان می توانند کانال های خود را ایجاد کنند یا به کانال های موجود بپیوندند.
سرور IRC می تواند از روش های مختلفی برای اطمینان از عملکرد بالا استفاده کند. به عنوان مثال، خوشه بندی یا مجازی سازی منابع برای بهبود کارایی. همچنین برای خودکارسازی فرآیندهای تجاری مرتبط با ارتباط بین کاربران استفاده می شود.
نتیجه
سرورها ماهیت متنوعی دارند. این اصطلاح هم به دستگاه‌های فیزیکی و هم به مفاهیم انتزاعی‌تر مانند سرورهای بازی اشاره دارد که در جایی – در ابر یا روی VPS – مستقر هستند.
